خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۴

دندان من ار دوش لبت رنجان کرد

تب با تن من به رنج صد چندان کرد

چون دست درازی به لبت دندان کرد

تب خال چرا لب مرا بریان کرد