خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۸

چون نامهٔ تو نزد من آمد شب بود

برخواندم و زو شبی دگر کردم سود

پس نور معانی تو سر برزد زود

اندر دو شبم هزار خورشید نمود