خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۴

بخت ار به مراد با توام بنشاند

گردون ز توام برات دولت راند

پروانهٔ بخت را به دیوان وصال

مرفق چه دهم تا ز منت نستاند