خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۲

چون درد تو بر دلم شبیخون آورد

دندانت موافق دلم گشت به درد

اندر همه تن نبود جز دندانت

کو با دل من موافقت داند کرد