خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۵

هرچند که از خسان جهان سیر آمد

روشن جانی از آسمان زیر آمد

خاقانی از این جنس در این دور مجوی

بر ره منشین که کاروان دیر آمد