خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۴

استاد علی خمره به جوئی دارد

چون من جگری و دست و روئی دارد

من یک لبم و هزار خنده که پدر

هر دندانی در آرزوئی دارد