خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۳

آب جگرم به آتش غم برخاست

سوز جگرم فزود تا صبر بکاست

هرچند جگر به صبر می‌ماند راست

صبر از جگر سوخته چون شاید خواست