غنی کشمیری » غزلیات » شمارهٔ ۴۸

هشیار درین نشه دمی نیست دل ما

گویا که می ولای میست آب و گل ما

زخمم اثر مرهم کافور ندارد

نقش پر طاووس بود داغ دل ما