نعمت خود بر صفی کرد او تمام
شاید ار گویم سپاسش صبح و شام
جز عنایات این نبود از ذوالجلال
که به نظم این نامه آید در دو سال
کی مرا این بود هرگز در گمان
یا گمان هیچ کس از بخردان
که دو سال این نامه بر پایان رسد
بل به عمری تا که بر لب جان رسد