نعمت خود بر صفی کرد او تمام
شاید ار گویم سپاسش صبح و شام
جز عنایات این نبود از ذوالجلال
که به نظم این نامه آید در دو سال
۳
کی مرا این بود هرگز در گمان
یا گمان هیچ کس از بخردان
که دو سال این نامه بر پایان رسد
بل به عمری تا که بر لب جان رسد