صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۷۸- سوره النّبأ » ۳- آیات ۳۱ تا ۴۰

إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفٰازاً (۳۱) حَدٰائِقَ وَ أَعْنٰاباً (۳۲) وَ کَوٰاعِبَ أَتْرٰاباً (۳۳) وَ کَأْساً دِهٰاقاً (۳۴) لاٰ یَسْمَعُونَ فِیهٰا لَغْواً وَ لاٰ کِذّٰاباً (۳۵) جَزٰاءً مِنْ رَبِّکَ عَطٰاءً حِسٰاباً (۳۶) رَبِّ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ مٰا بَیْنَهُمَا اَلرَّحْمٰنِ لاٰ یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطٰاباً (۳۷) یَوْمَ یَقُومُ اَلرُّوحُ وَ اَلْمَلاٰئِکَةُ صَفًّا لاٰ یَتَکَلَّمُونَ إِلاّٰ مَنْ أَذِنَ لَهُ اَلرَّحْمٰنُ وَ قٰالَ صَوٰاباً (۳۸) ذٰلِکَ اَلْیَوْمُ اَلْحَقُّ فَمَنْ شٰاءَ اِتَّخَذَ إِلیٰ رَبِّهِ مَآباً (۳۹) إِنّٰا أَنْذَرْنٰاکُمْ عَذٰاباً قَرِیباً یَوْمَ یَنْظُرُ اَلْمَرْءُ مٰا قَدَّمَتْ یَدٰاهُ وَ یَقُولُ اَلْکٰافِرُ یٰا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرٰاباً (۴۰)

بدرستی که مر پرهیزکاران راست جای کامیابی (۳۱) باغها و انگورها (۳۲) و بر آمده بستانها هم سن (۳۳) و جامی پر (۳۴) نشنوند در آن لغوی و نه تکذیب‌کردنی (۳۵) پاداشی از پروردگار تو بخششی کافی (۳۶) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست که بچشانیده است مالک نباشد از او خطاب کردن را (۳۷) روزی که بایستند روح و فرشتگان صف زده سخن نگویند مگر آنکه دستوری داد مر او را خدای بخشاینده و گفت صوابی (۳۸) آنست روز حق پس کسی که خواست گرفت بسوی پروردگارش بازگشتی (۳۹) بدرستی که ما بیم کردیم شما را از عقوبتی نزدیک روزی که می‌نگرد مردمان را از آنچه پیش فرستاده دستش و می‌گوید کافر ای کاش بودم خاک (۴۰)