صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۷۸- سوره النّبأ » ۲- آیات ۱۷ تا ۳۰

إِنَّ یَوْمَ اَلْفَصْلِ کٰانَ مِیقٰاتاً (۱۷) یَوْمَ یُنْفَخُ فِی اَلصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوٰاجاً (۱۸) وَ فُتِحَتِ اَلسَّمٰاءُ فَکٰانَتْ أَبْوٰاباً (۱۹) وَ سُیِّرَتِ اَلْجِبٰالُ فَکٰانَتْ سَرٰاباً (۲۰) إِنَّ جَهَنَّمَ کٰانَتْ مِرْصٰاداً (۲۱) لِلطّٰاغِینَ مَآباً (۲۲) لاٰبِثِینَ فِیهٰا أَحْقٰاباً (۲۳) لاٰ یَذُوقُونَ فِیهٰا بَرْداً وَ لاٰ شَرٰاباً (۲۴) إِلاّٰ حَمِیماً وَ غَسّٰاقاً (۲۵) جَزٰاءً وِفٰاقاً (۲۶) إِنَّهُمْ کٰانُوا لاٰ یَرْجُونَ حِسٰاباً (۲۷) وَ کَذَّبُوا بِآیٰاتِنٰا کِذّٰاباً (۲۸) وَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ أَحْصَیْنٰاهُ کِتٰاباً (۲۹) فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلاّٰ عَذٰاباً (۳۰)

بدرستی که روز تمیز باشد وعده‌گاه (۱۷) روزی که دمیده شود در آن صور پس بیائید فوجها (۱۸) و گشوده شود آسمانها پس گردد درها (۱۹) و روان گردانیده شود کوه‌ها پس گردد سراب (۲۰) بدرستی که جهنم باشد بر گذرگاه (۲۱) مر زیاده روان در عصیان راست (۲۲) بازگشت درنگ نمایندگان در آن روزگارها (۲۳) نمی‌چشند در آن خنکی و نه شرابی (۲۴) جز آب جوشان و چرک جراحتها (۲۵) پاداش موفق (۲۶) بدرستی که ایشان بودند که امید نداشتند حسابی را (۲۷) و تکذیب نمودند آیتهای ما را تکذیب‌نمودنی (۲۸) و هر چیزی را ضبط کردیمش در کتابی (۲۹) پس بچشید پس نیفزائیم هرگز شما را جز عذاب (۳۰)

إنَّ یَومَ الْفَصل یعنی رستخیز

حکم حق را باشد آن میقات نیز

آن خود آن روز است بهر خلق هم

که دمیده می شود در صور دم

پس بیایید اندر آن ساعت شما

فوج فوج اندر صف محشر ز جا

بر نشان و وضع و شکل مختلف

بعضی اندر راه و بعضی منحرف

آسمان آن دم شود بشکافته

واندر او ابواب گردد یافته

کوهها گردد روان مانند آب

در هوا پس باشد آن همچون سراب

هست دوزخ مر کمینگه یا رصد

کانتظار کافران را می کشد

مشرکان را وآنکه از حد درگذشت

اندر آن باشد مقرّ و بازگشت

روزگاری بر توالی اندر آن

هست ایشان را درنگ از هر مکان

نی چشند اعنی نیابند ایچ بَرد

اندر آن یعنی هوای خوب و سرد

معنی بَرد است هم گویند خواب

نیست یعنی خواب بر اهل عذاب

هم ننوشند از شرابی در جحیم

غیر آب گرم و بد یعنی که ریم

اهل دوزخ مر جزاء داده شوند

خود به وفق آنچه کردند از پسند

آن کسانند آنکه خود امیدوار

می نبودند از حسابی در مدار

بودشان تکذیب آیت های ما

در جهان تکذیبی افزون از خفا

هر چه را از طاعت و عصیان حساب

کرده ایم از بندگان اندر کتاب

جمله را از جزء و کل بشمرده ایم

ثبت دفتر با جزائش کرده ایم

پس چشید اکنون جزای ناصواب

پس نیفزاییمتان الاّ عذاب