بسم االله الرحمن الرحیم
عَمَّ یَتَسٰاءَلُونَ (۱) عَنِ اَلنَّبَإِ اَلْعَظِیمِ (۲) اَلَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ (۳) کَلاّٰ سَیَعْلَمُونَ (۴) ثُمَّ کَلاّٰ سَیَعْلَمُونَ (۵) أَ لَمْ نَجْعَلِ اَلْأَرْضَ مِهٰاداً (۶) وَ اَلْجِبٰالَ أَوْتٰاداً (۷) وَ خَلَقْنٰاکُمْ أَزْوٰاجاً (۸) وَ جَعَلْنٰا نَوْمَکُمْ سُبٰاتاً (۹) وَ جَعَلْنَا اَللَّیْلَ لِبٰاساً (۱۰) وَ جَعَلْنَا اَلنَّهٰارَ مَعٰاشاً (۱۱) وَ بَنَیْنٰا فَوْقَکُمْ سَبْعاً شِدٰاداً (۱۲) وَ جَعَلْنٰا سِرٰاجاً وَهّٰاجاً (۱۳) وَ أَنْزَلْنٰا مِنَ اَلْمُعْصِرٰاتِ مٰاءً ثَجّٰاجاً (۱۴) لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَبٰاتاً (۱۵) وَ جَنّٰاتٍ أَلْفٰافاً (۱۶)
بنام خدای بخشاینده مهربان
از چه می‌پرسند (۱) از خبر بزرگ (۲) آنکه ایشانند در آن اختلاف‌کنندگان (۳) نه چنین است زود باشد که بدانند (۴) پس نه چنین است زود باشد که بدانند (۵) آیا نگردانیدیم زمین را بستر (۶) و کوهها را میخها (۷) و آفریدیم شما را جفت (۸) و گردانیدیم خواب شما را آسایش (۹) و گردانیدیم شب را پوشش (۱۰) و گردانیدیم روز را وقت زیست (۱۱) و بنا کردیم بالای شما هفت استوار (۱۲) و قرار دادیم چراغی تابان (۱۳) و فرو فرستادیم از فشارنده‌ها آبی ریزان (۱۴) تا بیرون آریم بآن دانه و رستنی (۱۵) و بوستانهای بهم پیچیده درختانش (۱۶)
یکدگر را می بپرسند از چه چیز
از نیاکان بس بزرگ است از تمیز
باشد این کبری قیامت بی خلاف
واندر آن دارند خلقان اختلاف
از قیامت بشنوند ایشان خبر
مختلف گشتند زآن با یکدگر
هر کسی در وی کند نوعی سخن
نسبتش شاید بود بر بوالحسن
اندر او کردند مردم اختلاف
آن چنان کاندر قیامت از خلاف
نه چنان است آنکه گویند از مقال
باز باید ایستند از این سئوال
زود باشد که بدانند آن خبر
پس چنان نبود که گویند این حشر
باز باید ایستند از این بیان
زود پس باشد که دانند از عیان
ما نکردیم ارض را آیا مهاد
تا مقر باشد شما را بی فساد
کوهها را میخها وز هر کنار
تا زمین گردد بدان ها استوار
هم شما را آفریدیم از نهفت
بهر نسل از ماده و نر، جفت جفت
خوابتان را هم نمودیم از محل
آنچه زآن حس ها بمانند از عمل
تا قوا یابند آسایش تمام
از تعب مانند باز اندر مقام
پوششی کردیم شب را بر شما
روز را هم نوبت کسب نوا
وَبَنَینَا فَوقَکُم سَبعا شِدَاد
هفت گردون مطبّق بی عماد
هم چراغی در فلک از آفتاب
آفریدیم این چنین پر نور و تاب
هم فرستادیم بر مانند جو
ز ابرهای بس فشارنده فرو
آب ریزانی به غایت با ثبات
تا برویانیم زآن دانه و نبات
بوستانها پر ز اشجار و ثمر
که بپیچیده است آن بر یکدگر