صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۷۷- سوره المرسلات » ۳- آیات ۳۵ تا ۵۰

هٰذٰا یَوْمُ لاٰ یَنْطِقُونَ (۳۵) وَ لاٰ یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ (۳۶) وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ (۳۷) هٰذٰا یَوْمُ اَلْفَصْلِ جَمَعْنٰاکُمْ وَ اَلْأَوَّلِینَ (۳۸) فَإِنْ کٰانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ (۳۹) وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ (۴۰) إِنَّ اَلْمُتَّقِینَ فِی ظِلاٰلٍ وَ عُیُونٍ (۴۱) وَ فَوٰاکِهَ مِمّٰا یَشْتَهُونَ (۴۲) کُلُوا وَ اِشْرَبُوا هَنِیئاً بِمٰا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۴۳) إِنّٰا کَذٰلِکَ نَجْزِی اَلْمُحْسِنِینَ (۴۴) وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ (۴۵) کُلُوا وَ تَمَتَّعُوا قَلِیلاً إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ (۴۶) وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ (۴۷) وَ إِذٰا قِیلَ لَهُمُ اِرْکَعُوا لاٰ یَرْکَعُونَ (۴۸) وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ (۴۹) فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ (۵۰)

اینست روزی که سخن نگویند کفار (۳۵) و رخصت داده نشوند ایشان پس عذر بگویند (۳۶) وای آن روز مر تکذیب‌کنندگان را (۳۷) اینست روز جدا کردن جمع کردیم شما را و اولین (۳۸) پس اگر باشد شما را چاره پس چاره کنید (۳۹) وای آن روز مر تکذیب‌کنندگان را (۴۰) بدرستی که پرهیزکارانند در سایه‌ها و سرچشمه (۴۱) و میوه‌ها از آنچه خواهش کنند (۴۲) بخورید بیاشامید گوارا بسبب آنچه بودید که می‌کردید (۴۳) بدرستی که ما چنین پاداش می‌دهیم نیکوکاران را (۴۴) وای آن روز مر تکذیب‌کنندگان را (۴۵) بخورید و کامرانی کنید اندکی بدرستی که شمائید گنهکاران (۴۶) وای آن روز مر تکذیب‌کنندگان را (۴۷) و وقتی که گفته شود مر ایشان را که بر رکوع روید برکوع نروند (۴۸) وای آن روز مر تکذیب‌کنندگان را (۴۹) پس بکدام سخن بعد از آن ایمان می‌آورند (۵۰)

این است آن روزی که کافر را دهن

نیست تا گوید ز نیک و بد سخن

نیست دستوری هم ایشان را به کار

تا ز کفر خویش خواهند اعتذار

کرب و اندوه است در آن روز سخت

بر مکذب کز یقینش نیست بخت

این است یوم الفصل کز عدل و قضا

ظالم از مظلوم می گردد جدا

جمعتان کردیم ما با اولین

کاهل تکذیبند در روزی چنین

پس اگر باشد شما را مکر و کید

پس کنید آن تا رهید از بند و قید

غصّه و اندوه در روزی چنین

مر مکذب راست دارید ار یقین

متقین واندر ظلالند از سرشت

در کنار چشمه ها اندر بهشت

در میان میوه های بس نکو

از هر آنچه می نمایند آرزو

خازنان گویند بی جوع و عطش

هم خورید و هم بیاشامید خوش

بر شما بادا گوارا این نعم

آنچه را کردید ز اعمال از همم

ما چنین بدهیم نیکان را جزا

چاه ویل است آن مکذب را سزا

هم خورید ای مشرکان با صد فسون

از نعیم فانی دنیای دون

باز برخوردار در اندک زمان

از جهان گردید نیز ای مجرمان

هستتان بر نعمت یک روزه میل

بر مکذب واندر آن روز است ویل

می شود بر اهل دنیا گفته چون

ایها القوم ارکَعُواْ لَایَرْکَعُون

باد نفرین اندر این روز مهول

بر مکذب کو نکرد ایمان قبول

بعد قرآن پس ز گفتار و کلام

بگروند ایشان به گفتاری کدام