صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۷۶- سوره الانسان » ۳- آیات ۹ تا ۲۱

إِنَّمٰا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اَللّٰهِ لاٰ نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزٰاءً وَ لاٰ شُکُوراً (۹) إِنّٰا نَخٰافُ مِنْ رَبِّنٰا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِیراً (۱۰) فَوَقٰاهُمُ اَللّٰهُ شَرَّ ذٰلِکَ اَلْیَوْمِ وَ لَقّٰاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً (۱۱) وَ جَزٰاهُمْ بِمٰا صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِیراً (۱۲) مُتَّکِئِینَ فِیهٰا عَلَی اَلْأَرٰائِکِ لاٰ یَرَوْنَ فِیهٰا شَمْساً وَ لاٰ زَمْهَرِیراً (۱۳) وَ دٰانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلاٰلُهٰا وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُهٰا تَذْلِیلاً (۱۴) وَ یُطٰافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَ أَکْوٰابٍ کٰانَتْ قَوٰارِیرَا (۱۵) قَوٰارِیرَا مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهٰا تَقْدِیراً (۱۶) وَ یُسْقَوْنَ فِیهٰا کَأْساً کٰانَ مِزٰاجُهٰا زَنْجَبِیلاً (۱۷) عَیْناً فِیهٰا تُسَمّٰی سَلْسَبِیلاً (۱۸) وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدٰانٌ مُخَلَّدُونَ إِذٰا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً (۱۹) وَ إِذٰا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیماً وَ مُلْکاً کَبِیراً (۲۰) عٰالِیَهُمْ ثِیٰابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَسٰاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقٰاهُمْ رَبُّهُمْ شَرٰاباً طَهُوراً (۲۱)

جز این نیست که اطعام می‌کنیم برای رضای خدا نمی‌خواهیم از شما پاداشی و نه شکری (۹) بدرستی که ما می‌ترسیم از پروردگارمان روزی سخت بسیار سخت (۱۰) پس نگاه‌داشتشان خدا از آسیب آن روز و پیش آورد ایشان را تازگی و شادمانی (۱۱) و پاداش داد ایشان را بآنچه صبر کردند بهشتی و حریری (۱۲) تکیه‌زدگان در آن بر سریرها نه بینند در آن آفتابی و نه سرمایی (۱۳) و نزدیکست بر ایشان سایه‌های آن و رام کرده شده خوشهای آن رام کردنی (۱۴) و بگردش درآورده می‌شود بر ایشان ظرفهای از نقره و قدحهایی که باشند آب‌گینه‌ها (۱۵) آبگینه‌ها که باشند از سیم و اندازه گرفته‌اند آنها را اندازه گرفتنی (۱۶) و آشامانیده شوند در آن جامی را که باشد مزاجش زنجبیل (۱۷) چشمه‌رویان در آن نام برده می‌شود سلسبیل (۱۸) و گردش می‌کند بر ایشان پسران جاویدانی که چون بینی ایشان را پنداریشان مروارید در رشته ناکشیده (۱۹) و چون بینی آنجا بینی ازو نعمت و پادشاهی عظیم (۲۰) بالاشان جامه‌های دیبای نازک سبز و دیبای ستبرق و پیرایه کرده شده بدستوانها از سیم و آشامانید ایشان را پروردگارشان شرابی پاکیزه (۲۱)