حَتّٰی إِذٰا رَأَوْا مٰا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نٰاصِراً وَ أَقَلُّ عَدَداً (۲۴) قُلْ إِنْ أَدْرِی أَ قَرِیبٌ مٰا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَداً (۲۵) عٰالِمُ اَلْغَیْبِ فَلاٰ یُظْهِرُ عَلیٰ غَیْبِهِ أَحَداً (۲۶) إِلاّٰ مَنِ اِرْتَضیٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً (۲۷) لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسٰالاٰتِ رَبِّهِمْ وَ أَحٰاطَ بِمٰا لَدَیْهِمْ وَ أَحْصیٰ کُلَّ شَیْ‌ءٍ عَدَداً (۲۸)
تا چون بینند آنچه را که وعده داده شدند پس بزودی خواهند دانست که کیست ناتوان‌تر از راه مددکاری و کمتر در شمار (۲۴) بگو نمی‌دانم آیا نزدیکست آنچه وعده داده می‌شوید یا می‌گرداند مر آن را پروردگار من دور (۲۵) دانای غیب است پس مطلع نمی‌سازد بر غیبش احدی را (۲۶) مگر آن را که پسندید از رسولی پس بدرستی که او در می‌آورد از میانه دو دستش و از پشت سرش نگهبانی (۲۷) تا بداند که بتحقیق رسانیدند پیغامهای پروردگارشان را و احاطه نمود بآنچه نزد ایشانست و ضبط کرد هر چیزی را از راه شمار (۲۸)
تا به وقتی که ببینند آنچه را
وعده داده می شدند از ابتلا
زود پس باشد که تا دانند باز
مؤمنان و مشرکان در امتیاز
تا که باشد زین دو قوم نیک و بد
اضعف او از یار و کمتر از عدد
کافران گفتند این وعده است کی
گو ندانم از زمان وقت وی
هست آیا بلکه نزدیک آن زمان
که به آن موعود گشتید آن چنان
یا که گردانده است مر پروردگار
مدت آن را دراز از اختیار
عالم الغیب است و بر کس غیب خویش
می نسازد آشکار از بعد و پیش
جز کسی را که پسندیده است او
از رسول خویش اندر وصف و خو
یا کسی کو راست نسبت با رسول
در کمال و در مقام و در وصول
پس در آرد حق ز پیش و پس ورا
مر نگهبان از فرشته ز اقتضا
تا کنند او را حراست هر زمان
آن ملایک از شرور انس و جان
تا بداند خود رسول نیک نام
که رساندند از خدا ایشان پیام
هم بداند هر رسولی کز خداست
همچو او حکمش مصون از هر خطاست
زآنکه او را ز اشتباه اهرمن
حافظانند آن ملایک هر زمن
تا مبادا آنکه در تنزیل وحی
مشتبه سازند حال از امر و نهی
هم فرا بگرفته علمش آنچه را
هست نزدیک ملایک و انبیا
کرده احصاء آنچه را از نیک و بد
جمله اشیاء را شمرده در عدد
هست یعنی ضبط اندر علم او
جزء و کل ممکنات از زیر و رو