وَ کَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهٰا وَ رُسُلِهِ فَحٰاسَبْنٰاهٰا حِسٰاباً شَدِیداً وَ عَذَّبْنٰاهٰا عَذٰاباً نُکْراً (۸) فَذٰاقَتْ وَبٰالَ أَمْرِهٰا وَ کٰانَ عٰاقِبَةُ أَمْرِهٰا خُسْراً (۹)
و بسا از قریه که سرکشی کرد از امر پروردگارش و پیغمبران او پس حساب کردیم او را حسابی سخت و عذاب کردیم او را عذابی زشت (۸) پس بچشید عاقبت کارش را و بود انجام کارش زیان (۹)
بس ز اهل قریه ها کایشان زدند
باز سر ز امر حق و کافر شدند
هم ز امر آن رسل پس ما حساب
می کنیم اندر قیامت ز اکتساب
یعنی از ایشان حسابی بس شدید
تا که از حکم رسل گردن کشید
هم نماییم آن جماعت را عذاب
آن عذاب زشت در یوم الحساب
یا که باشد آن عذاب اندر جهان
خود ز خسف و قتل و غرق و غیر آن
پس چشیدند آن وبال امر خود
بود خسران عاقبتشان ز امر و بد