بسم االله الرحمن الرحیم
یٰا أَیُّهَا اَلنَّبِیُّ إِذٰا طَلَّقْتُمُ اَلنِّسٰاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا اَلْعِدَّةَ وَ اِتَّقُوا اَللّٰهَ رَبَّکُمْ لاٰ تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُیُوتِهِنَّ وَ لاٰ یَخْرُجْنَ إِلاّٰ أَنْ یَأْتِینَ بِفٰاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ وَ تِلْکَ حُدُودُ اَللّٰهِ وَ مَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اَللّٰهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لاٰ تَدْرِی لَعَلَّ اَللّٰهَ یُحْدِثُ بَعْدَ ذٰلِکَ أَمْراً (۱) فَإِذٰا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فٰارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ أَشْهِدُوا ذَوَیْ عَدْلٍ مِنْکُمْ وَ أَقِیمُوا اَلشَّهٰادَةَ لِلّٰهِ ذٰلِکُمْ یُوعَظُ بِهِ مَنْ کٰانَ یُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَ اَلْیَوْمِ اَلْآخِرِ وَ مَنْ یَتَّقِ اَللّٰهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً (۲)
بنام خدای بخشاینده مهربان
ای پیغمبر چون یله نمودید زنان را پس طلاق دهید ایشان را وقت عدتشان و ضبط نمائید عده را و بپرهیزید (مر خدا را) پروردگار خود بیرون مکنید ایشان را از خانههای ایشان و نباید بیرون روند مگر آنکه پدید آید از ایشان کار زشتی ظاهر و آن حدهای خداست و کسی که درگذرد از حدود خدا پس بتحقیق که ظلم کرده بر خود نمیدانی باشد که خدا پدید آورد بعد از آن امری را (۱) پس چون برسد مدتشان پس نگاهدارید ایشان را بخوبی یا سر دهید ایشان را بخوبی و گواه بگیرید دو عادل از خود و بپا دارید شهادت را برای خدا آنست که پند داده شوند بآن آن که بوده است که میگروند بخدا و بروز قیامت و کسی که بپرهیزد از خدا میگرداند او را بیرون شده (۲)
ای پیمبر چون زنان خود طلاق
می دهید از علتی اندر وثاق
پس به وقت عدّه می باید دهید
خود طلاق آن زنان تا وارهید
عدّه آن طُهری است که با آن نساء
گشته باشد کس نه نزدیک از وقاء
تا سه طُهر از عدّه هاشان بشمرید
بس فواید کاندر این احصاء برید
در تهاون می بترسید از خدا
که بود پروردگار او بر شما
آنچه دادستید از زن ها طلاق
هیچشان نکنید بیرون از وثاق
عدّة ایشان شود تا منقضی
هم نه زن بیرون رود نامنقضی
جز که آیندت زنان بر فعل زشت
پس برون از خانه گو رو بد سرشت
هست فحشاء آنچه حکم حد بر او
وارد است از شرع آن بی گفتگو
این حدود حق بود وآن کس ز حد
بگذرد، ظالم بود بر نفس خود
تو ندانی شاید امری را خدا
بازگرداند پس از این بر شما
شاید اعنی مرد بعد از این وقوع
نادم آید باز فرماید رجوع
مِهر زن در قلبش افتد در عهود
چونکه بیند کرده او حفظ حدود
پس به آخر مدت ایشان چون رسند
پس نگه داریدشان نیک از پسند
سویشان بر نیکویی رجعت کنید
یا جدا ز ایشان به نیکویی شوید
آنچه یعنی باشد آن فرع طلاق
خود دهید از مسکن و نفقه و صداق
دو گواه اندر طلاق و در رجوع
هم شما گیرید عادل در وقوع
هست حکمتها در این حکم مهم
زآن یکی که زن نگردد متهم
هم بمیرند ار یکی در محضری
دعوی میراث نکند دیگری
ای گواهان وقت حاجت پس دهید
مر گواهی الله ار زآن آگهید
آنچه شد ذکر آن کسی کو مؤمن است
پند داده می شود گر موقن است
دارد ایمان بر خداوند از تمیز
هم به یوم آخر اعنی رستخیز
باقی احکام طلاق از هر قبیل
در کتاب فقه ضبط است ای خلیل
هر که ترسد در مناهی از خدا
مرتکب ناید به فعلی ناروا
مخرجی گرداند او را حق پدید
جای بیرون گشتن از ضیق شدید
فارغ از اندوهِ دارینش کند
دل چو از ناحق ز خوف حق کَنَد
کرد پرهیز از حرام و از بدی
حق کند پس بر حلالش مهتدی