صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۶۴- سوره التغابن » ۱- آیات ۱ تا ۴

بسم الله الرحمن الرحیم

یُسَبِّحُ لِلّٰهِ مٰا فِی اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِی اَلْأَرْضِ لَهُ اَلْمُلْکُ وَ لَهُ اَلْحَمْدُ وَ هُوَ عَلیٰ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ (۱) هُوَ اَلَّذِی خَلَقَکُمْ فَمِنْکُمْ کٰافِرٌ وَ مِنْکُمْ مُؤْمِنٌ وَ اَللّٰهُ بِمٰا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (۲) خَلَقَ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ صَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَ إِلَیْهِ اَلْمَصِیرُ (۳) یَعْلَمُ مٰا فِی اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ یَعْلَمُ مٰا تُسِرُّونَ وَ مٰا تُعْلِنُونَ وَ اَللّٰهُ عَلِیمٌ بِذٰاتِ اَلصُّدُورِ (۴)

بنام خداوند بخشاینده مهربان

تسبیح می‌کنند خدا را آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است مر او راست پادشاهی و مر او راست ستایش و اوست بر همه چیز توانا (۱) اوست پدید آورد شما را پس بعضی کافرید و بعضی از شما مؤمن و خدا بآنچه می‌کنید بیناست (۲) آفرید آسمانها و زمین را براستی و صورت داد شما را پس نیکو گردانید صورتهای شما را و بسوی اوست بازگشت (۳) می‌دانید آنچه در آسمانها و زمین است و می‌داند آنچه را پنهان کنید و آنچه را آشکار نمائید و خدا داناست بذات سینه‌ها (۴)

می کند یادِ حق از تنزیهِ محض

هر وجودی در سماوات است و ارض

هست او را ملک و حمد بی قیاس

پادشاهی و ستایش هم سپاس

شاهی اش بر ملک و ملکوت است وی

قادر است و مقتدر بر کلّ شیء

آنچه را خواهد دمی بخشد وجود

وآنچه را خواهد کند نابود زود

اوست آن کس کآفرید او از عدم

مر شما را داد پس رزق و نعم

از شما پس بعض کافر بر وی اند

بعض دیگر مؤمن و نیکو پی اند

اهل کفر و اهل ایمان در نصاب

فرقه ها باشند بیرون از حساب

در مقام کفر و ایمان بر پدید

حق بود بینا به آنچه می کنید

آفرید او این سماوات و زمین

بالحق اعنی راست از حکمت چنین

کرد تصویر شما پس نیک تر

ساخت صورت هایتان اندر نظر

تا به جایی داد صورت را نمود

که شد اندر حُسن، مرآت شهود

شد چو ظاهر ذاتش از وجه جمال

گشت انسان مظهر او در کمال

اینکه بینی روی خوب از هر طرف

می برد ایمان و جان و دل ز کف

زآن بود کو بر جمالش مظهر است

این کشش زین سر نباشد زآن سر است

روی خوب اندک زمانی فانی است

حسن را نبود فناء ربّانی است

گر به آن حسن از بتان داری نظر

بر مصوّر عاشقی نی بر صور

ور نبیند دیده ات جز آب و رنگ

رو که نبود زین نشانت غیر ننگ

باز برگردیم بر آیت، خود او

گفت صورت هایتان کرد او نکو

هست سویش بازگشت ما یقین

داند آنچه در سماء است و زمین

هم بداند آنچه را کز یکدگر

مختفی دارید و ظاهر سر به سر

هم بود دانا بر اسرار امور

آنچه هست اندر خفایای صدور