صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۶۲- سوره الجمعه » ۲- آیات ۶ تا ۸

قُلْ یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ هٰادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِیٰاءُ لِلّٰهِ مِنْ دُونِ اَلنّٰاسِ فَتَمَنَّوُا اَلْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صٰادِقِینَ (۶) وَ لاٰ یَتَمَنَّوْنَهُ أَبَداً بِمٰا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ وَ اَللّٰهُ عَلِیمٌ بِالظّٰالِمِینَ (۷) قُلْ إِنَّ اَلْمَوْتَ اَلَّذِی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاٰقِیکُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلیٰ عٰالِمِ اَلْغَیْبِ وَ اَلشَّهٰادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمٰا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۸)

بگو ای آن کسانی که یهودیت اختیار کردند اگر ادعا می‌نمائید که شما دوستان خدائید از غیر مردمان پس آرزو کنید مرگ را اگر هستید راستگویان (۶) و آرزو نخواهند کرد آن را هرگز بسبب آنچه پیش می‌فرستاد دستهاشان و خدا داناست بستمکاران (۷) بگو بدرستی که آن مرگی که می‌گریزید از او پس بدرستی که آن ملاقات کننده شماست پس برگردانیده می‌شوید بعالم غیب و شهادت پس خبر خواهد داد شما را بآنچه بودید که می‌کردید (۸)