صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۵۹- سوره الحشر » ۴- آیات ۹ تا ۱۵

وَ اَلَّذِینَ تَبَوَّؤُا اَلدّٰارَ وَ اَلْإِیمٰانَ مِنْ قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هٰاجَرَ إِلَیْهِمْ وَ لاٰ یَجِدُونَ فِی صُدُورِهِمْ حٰاجَةً مِمّٰا أُوتُوا وَ یُؤْثِرُونَ عَلیٰ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کٰانَ بِهِمْ خَصٰاصَةٌ وَ مَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولٰئِکَ هُمُ‌ اَلْمُفْلِحُونَ (۹) وَ اَلَّذِینَ جٰاؤُ مِنْ بَعْدِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا اِغْفِرْ لَنٰا وَ لِإِخْوٰانِنَا اَلَّذِینَ سَبَقُونٰا بِالْإِیمٰانِ وَ لاٰ تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنٰا غِلاًّ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنٰا إِنَّکَ رَؤُفٌ رَحِیمٌ (۱۰) أَ لَمْ تَرَ إِلَی اَلَّذِینَ نٰافَقُوا یَقُولُونَ لِإِخْوٰانِهِمُ اَلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ اَلْکِتٰابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَکُمْ وَ لاٰ نُطِیعُ فِیکُمْ أَحَداً أَبَداً وَ إِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّکُمْ وَ اَللّٰهُ یَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَکٰاذِبُونَ (۱۱) لَئِنْ أُخْرِجُوا لاٰ یَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَ لَئِنْ قُوتِلُوا لاٰ یَنْصُرُونَهُمْ وَ لَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَیُوَلُّنَّ اَلْأَدْبٰارَ ثُمَّ لاٰ یُنْصَرُونَ (۱۲) لَأَنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِی صُدُورِهِمْ مِنَ اَللّٰهِ ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاٰ یَفْقَهُونَ (۱۳) لاٰ یُقٰاتِلُونَکُمْ جَمِیعاً إِلاّٰ فِی قُریً مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَرٰاءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَیْنَهُمْ شَدِیدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِیعاً وَ قُلُوبُهُمْ شَتّٰی ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاٰ یَعْقِلُونَ (۱۴) کَمَثَلِ اَلَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَرِیباً ذٰاقُوا وَبٰالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِیمٌ (۱۵)

و آنها که جایگاه ساختند آن دار را و ایمان را از پیش از ایشان دوست می‌دارند آن کس را که مهاجرت نمود بسوی ایشان و نمی‌یابند در سینه‌هاشان خواهشی از آنچه داده شدند و بر می‌گزیند بر خودهاشان و اگر چه باشد با ایشان احتیاج و آنکه داشته شود از بخل نفسش پس آنهایند آنها رستگاران (۹) و آنان که آمدند از بعد ایشان خواهند گفت پروردگار ما بیامرز ما را و برادران ما را آنان که پیشی گرفتند از ما بایمان و نگردان در دلهای ما کینه مر آنان را که ایمان آوردند پروردگار ما بدرستی که تویی مهربان رحیم (۱۰) آیا ندیدی بسوی آنان که نفاق ورزیدن که می‌گفتند مر برادرانشان را آنان که کافر شدند از اهل کتاب که اگر بیرون کرده شوید بیرون می‌رویم با شما و اطاعت نمی‌کنیم در شما احدی را هرگز و اگر قتال کرده شوید یاری می‌کنیم شما را و خدا گواهی می‌دهد که ایشانند دروغگویان (۱۱) اگر بیرون کرده شوند بیرون نخواهند رفت با ایشان و اگر قتال کرده شوند یاری نخواهند کرد آنها را و اگر یاری کنند ایشان را می‌گردانند پشتها پس یاری کرده نشوند (۱۲) هر آینه شما سخت‌ترید از راه بیم در سینه‌های ایشان از خدا آن باینست که اینها گروهی‌اند که نمی‌فهمند (۱۳) کارزار نمی‌کنند با شما همگی مگر در قریه‌های مستحکم یا از پشت دیوارها کارزارشان میان خود سخت است می‌پندارند آنها را همگی با هم و دلهاشان پراکندگانند آن باینست که آنها گروهیند که نمی‌یابند بعقل (۱۴) چون مثل آنان که بودند پیش از ایشان نزدیک چشیدند بدی عاقبت کارشان را و بر ایشانست عذابی پر درد (۱۵)