صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۵۸- سوره المجادله » ۴- آیات ۸ تا ۱۰

أَ لَمْ تَرَ إِلَی اَلَّذِینَ نُهُوا عَنِ اَلنَّجْویٰ ثُمَّ یَعُودُونَ لِمٰا نُهُوا عَنْهُ وَ یَتَنٰاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَ اَلْعُدْوٰانِ وَ مَعْصِیَةِ اَلرَّسُولِ وَ إِذٰا جٰاؤُکَ حَیَّوْکَ بِمٰا لَمْ یُحَیِّکَ بِهِ اَللّٰهُ وَ یَقُولُونَ فِی أَنْفُسِهِمْ لَوْ لاٰ یُعَذِّبُنَا اَللّٰهُ بِمٰا نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ یَصْلَوْنَهٰا فَبِئْسَ اَلْمَصِیرُ (۸) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا إِذٰا تَنٰاجَیْتُمْ فَلاٰ تَتَنٰاجَوْا بِالْإِثْمِ وَ اَلْعُدْوٰانِ وَ مَعْصِیَةِ اَلرَّسُولِ وَ تَنٰاجَوْا بِالْبِرِّ وَ اَلتَّقْویٰ وَ اِتَّقُوا اَللّٰهَ اَلَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ (۹) إِنَّمَا اَلنَّجْویٰ مِنَ اَلشَّیْطٰانِ لِیَحْزُنَ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ لَیْسَ بِضٰارِّهِمْ شَیْئاً إِلاّٰ بِإِذْنِ اَللّٰهِ وَ عَلَی اَللّٰهِ فَلْیَتَوَکَّلِ اَلْمُؤْمِنُونَ (۱۰)

آیا ندیدی بسوی آنان که نهی کرده شده از راز گفتن پس عود می‌کنند بآنچه نهی کرده شدند از آن و راز می‌گویند ببدی و دشمنی و نافرمانی رسول و چون آیند تحیت گویند ترا بآنچه تحیت نگفت ترا بآن خدا و می‌گویند در خودهاشان چرا عذاب می‌کند ما را خدا بآنچه می‌گوییم بس است آنها را دوزخ که در می‌آیند در آن پس بد است آنجای بازگشت (۸) ای آن کسانی که ایمان آوردید چون راز با هم گوئید پس راز مگویید ببدی و دشمنی و نافرمانی رسول و راز گوئید بخوبی و پرهیزگاری و بپرهیزید از خدا که بسویش حشر کرده خواهید شد (۹) جز این نیست که این راز گفتن از شیطانست تا غمگین شود آنان که ایمان آوردند و نیست ضرر رسانیده ایشان را بچیزی مگر باذن خدا و بر خدا باید توکل کنند مؤمنان (۱۰)