بسم االله الرحمن الرحیم
قَدْ سَمِعَ اَللّٰهُ قَوْلَ اَلَّتِی تُجٰادِلُکَ فِی زَوْجِهٰا وَ تَشْتَکِی إِلَی اَللّٰهِ وَ اَللّٰهُ یَسْمَعُ تَحٰاوُرَکُمٰا إِنَّ اَللّٰهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ (۱) اَلَّذِینَ یُظٰاهِرُونَ مِنْکُمْ مِنْ نِسٰائِهِمْ مٰا هُنَّ أُمَّهٰاتِهِمْ إِنْ أُمَّهٰاتُهُمْ إِلاَّ اَللاّٰئِی وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَیَقُولُونَ مُنْکَراً مِنَ اَلْقَوْلِ وَ زُوراً وَ إِنَّ اَللّٰهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ (۲)
بنام خدای بخشندۀ مهربان
بتحقیق شنید خدا گفتن آن زنی که مجادله می‌کرد با تو در زوجش و شکایت می‌برد بخدا و خدا می‌شنید گفتگوی شما را بدرستی که خدا شنوای بیناست (۱) آنان که اظهار کنند از شما از زنانشان نیستند آنها مادران ایشان نباشند مادران ایشان جز آن زنانی که زادند آنها را و ایشان می‌گویند ناپسندی از گفتار و دروغی و بدرستی که خداست درگذرنده آمرزنده (۲)
کرد مردی زوجۀ خود را ظهار
زن شکایت کرد با فخر کبار
گفت پیغمبر شدی بر وی حرام
واندر این معنی مکرر شد کلام
زن بسی می بود زآن ره تنگدل
عرض حال خویش کردی متصل
در نبی پس شد پدید آثار وحی
جبرئیلش بود آن دم یار وحی
پس تلاوت کرد این آیات را
که شنید اقوال آن زن را خدا
که جدل می بود با تو یکسرش
اندر آنچه رفته بُد با شوهرش
شِکوه برمی داشت سوی حق مدام
حق شنود آن بازگشت اندر کلام
که سخنها در سئوال و در جواب
رد یکدیگر نمودید از خطاب
حق تعالی او سمیع است و بصیر
واقف از اسرار هر کس ناگزیر
چون نبود اقوال زن از هر قبیل
هیچ بر احکام شرعیه دلیل
خواند آن را حق تعالی زآن جدل
یعنی آن بُد خارج از رسم و عمل
آن کسانی که زنان خویش را
خود ظهار ایشان نمایند از شما
تو مرا یعنی چو پشت مادری
مر طلاق این بوده گر مستحضری
نیستند ایشان حقیقت اُمهات
کس نشد مادر ز قول بی ثبات
مادرانشان جز زنانی نیستند
که بزادستندشان بی ریشخند
می بگویند این چنین پرداخته
قول نادانسته و نشناخته
منکر است آن گفتها از قول و زور
حق تعالی او عفوّ است و غفور