صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۵۷- سوره الحدید » ۲- آیات ۷ تا ۱۱

آمِنُوا بِاللّٰهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنْفِقُوا مِمّٰا جَعَلَکُمْ مُسْتَخْلَفِینَ فِیهِ فَالَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ أَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبِیرٌ (۷) وَ مٰا لَکُمْ لاٰ تُؤْمِنُونَ بِاللّٰهِ وَ اَلرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّکُمْ وَ قَدْ أَخَذَ مِیثٰاقَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ (۸) هُوَ اَلَّذِی یُنَزِّلُ عَلیٰ عَبْدِهِ آیٰاتٍ بَیِّنٰاتٍ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ اَلظُّلُمٰاتِ إِلَی اَلنُّورِ وَ إِنَّ اَللّٰهَ بِکُمْ لَرَؤُفٌ رَحِیمٌ (۹) وَ مٰا لَکُمْ أَلاّٰ تُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اَللّٰهِ وَ لِلّٰهِ مِیرٰاثُ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ لاٰ یَسْتَوِی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ اَلْفَتْحِ وَ قٰاتَلَ أُولٰئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ اَلَّذِینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَ قٰاتَلُوا وَ کُلاًّ وَعَدَ اَللّٰهُ اَلْحُسْنیٰ وَ اَللّٰهُ بِمٰا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ (۱۰) مَنْ ذَا اَلَّذِی یُقْرِضُ اَللّٰهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضٰاعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجْرٌ کَرِیمٌ (۱۱)

ایمان آرید بخدا و رسولش و انفاق کنید از آنچه گردانید شما را خلیفه گردانیده شده در آن پس آنان که ایمن آوردند از شما و انفاق نمودند مر ایشان را اجری بزرگ (۷) و چیست مر شما را که ایمان نمی‌آورید بخدا و رسول می‌خواند شما را که ایمان آرید بپروردگارتان و بتحقیق گرفت پیمان از شما اگر هستید ایمان‌آورندگان (۸) اوست آنکه فرو می‌فرستد بر بنده‌اش آیتهای واضح تا بیرون برد شما را از ظلمتها بنور که خداست بشما هر آینه مهربان رحیم (۹) و چیست مر شما را که انفاق نمی‌کنید در راه خدا و مر خدا راست میراث آسمانها و زمین برابر نیست از شما آنکه انفاق کرد از پیش فتح و کارزار نمود آنها بزرگ‌ترند در پایه از آنان که انفاق کردند از پس کارزار نمودند و همه را وعده داده خدا خوبی را و خداست بآنچه می‌کنید آگاه (۱۰) کیست آنکه آن کس وام دهد خدا را وامی نیکو پس زیاده گرداند او را و مر او راست پاداشی سودمند (۱۱)

پس به وحدانیّت حق بگروید

هم مصدّق بر رسول او شوید

هم دهید از آنچه گرداند این چنین

مر شما را اندر آن مستَخلَفِین

یعنی از مالی که از پیشینیان

بر شما گردید میراث جهان

می نپندارید کآن مال از شماست

بلکه هر مالی که هست آن از خداست

پس به هر مصرف که حق فرموده است

صرف سازید ار نه بر بیهوده است

عبرت از آنان بگیرید اندر این

که نخوردند و نهادند این چنین

از شما هم زود یابد انتقال

بر کسان دیگر این مال و منال

پس کسی کآورده ایمان از شما

مال خود را داده در راه خدا

در دو دنیا هستشان اجری کبیر

خرمنی بدهد به پاداش شعیر

پس شما را چیست کایمان ناورید

بر خدا و بر رسول پاک دید

مر شما را خواند او تا بر خدا

آورید ایمان شوید اهل ولا

چه کنید ار ناورید ایمان به حق

او چه خواند با کتاب از هر نسق

حق نموده اخذ میثاق از شما

هیچ اگر هستید مؤمن بر خدا

اوست آن کو بر رسولِ بنده اش

آیت روشن فرستد خواجه وش

تا ز ظلمات طبیعت با سرور

آورد بیرون شما را سوی نور

حق تعالی او رئوف است و رحیم

بر شما خواهد رسد نور و نعیم

مر شما را چیست کانفاق از ولا

مال خود نکنید در راه خدا

وآنگهی هست از خدای عالمین

جمله میراث سماوات و زمین

نیست یکسان هر نماید مال خویش

از شما انفاق خود از فتح پیش

پیشتر یعنی ز فتح مکه او

داد مال و کرد جنگ او با عدو

خود در انصار و مهاجر این گروه

اعظمند از رتبه و قدر و شکوه

زآن کسان کز بعد فتح مکه مال

داده اند و کرده اند ایشان قتال

جمله را حق وعده داده بی غلو

بر بهشت و بر مثوبات نکو

لیک بس باشد تفاوت در مقام

حق بود دانا بر افعال انام

کیست آن کو وام بدهد بر خدا

وام نیکو، مال خود را بی ریا

پس کند آن مال را بر وی فزون

بدهدش اجری نکو بی چند و چون