صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۵۳- سوره النجم » ۵- آیات ۳۱ تا ۳۸

وَ لِلّٰهِ مٰا فِی اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِی اَلْأَرْضِ لِیَجْزِیَ اَلَّذِینَ أَسٰاؤُا بِمٰا عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ اَلَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی (۳۱) اَلَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبٰائِرَ اَلْإِثْمِ وَ اَلْفَوٰاحِشَ إِلاَّ اَللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وٰاسِعُ اَلْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ اَلْأَرْضِ وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهٰاتِکُمْ فَلاٰ تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اِتَّقیٰ (۳۲) أَ فَرَأَیْتَ اَلَّذِی تَوَلّٰی (۳۳) وَ أَعْطیٰ قَلِیلاً وَ أَکْدیٰ (۳۴) أَ عِنْدَهُ عِلْمُ اَلْغَیْبِ فَهُوَ یَریٰ (۳۵) أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمٰا فِی صُحُفِ مُوسیٰ (۳۶) وَ إِبْرٰاهِیمَ اَلَّذِی وَفّٰی (۳۷) أَلاّٰ تَزِرُ وٰازِرَةٌ وِزْرَ أُخْریٰ (۳۸)

و مر خدا راست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا جزا دهد آنان را که بدی کردند بآنچه کردند و جزا دهد آنان را که خوبی کردند بخوبی (۳۱) آنان که اجتناب می‌نمایند از کبیرهای گناه و کارهای زشت مگر صغیره بدرستی که پروردگار تو فراخ آمرزش است او داناتر است بشما هنگامی که که پدید آورد شما را از زمین و هنگامی که شما بودید اطفال رحم در شکمهای مادرانتان پس پاک شمارید نفسهاتان را او داناتر است بآنکه پرهیزکار شد (۳۲) آیا پس دیدی کسی را که روی گردان شد (۳۳) و داد اندکی و امساک نمود (۳۴) آیا نزد اوست علم غیب پس او می‌بیند (۳۵) آیا خبر کرده نشد بآنچه در صحیفه‌های موسی است (۳۶) و ابراهیم که تمام ادا کرد (۳۷) که بر ندارد بردارنده بار گناه دیگری را (۳۸)

هست حق را آنچه در ارض و سماست

ز اسفل و اعلی که بر جایش سزاست

کرده خلق او انس و جن را بر نظام

طاعت حق تا نمایند این تمام

تا جزاء بدهد بَدان را بر عمل

هم به نیکان اجر نیکی بی بَدل

بر بَدان بدهد جزای آن بدی

بر نکوکاران ثواب سرمدی

آن کسان که می نمایند اجتناب

از گناهان بزرگ اندر حساب

وز فواحش کآن بود زشت و قبیح

می کشد بر شرک اصرارش صریح

جز صغیره کآن بود سهل از گناه

هست مغفور آن به نزدیک اِله

رب تو بسیار آمرزنده است

عفو و غفرانش فزون بر بنده است

اوست داناتر به احوال شما

آفرید او از زمینتان چون به جا

آن زمان کاندر بطون امهات

خود شما بودید خرد و بی ثبات

نفس خود را پس بمستایید هیچ

یاد آرید آن فساد پیچ پیچ

اوست داناتر به پرهیزندگان

که بود اعمالش از اخلاص جان

دیدی آیا آنکه گردانید رو

کرد اعطاء اندکی از مال او

رو بگردانید یعنی از جهاد

داد مالی کم به جبران فساد

تا بدان بذلش ببخشد حق گناه

داشت باقی را ز بهر خود نگاه

علم غیب آیا بود در پیش او

تا بداند کیست وزر اندیش او

گفت وزرت را که از وی دلخوری

می خرم، دِه بر من آن با اشتری

حق نماید از من آن را بازخواست

چونکه میزان عملها گشت راست

نی شده است آیا خبر زآنچه به راست

در صُحف، موسی و ابراهیم راست

آنکه بر نیکی نمودی او وفا

آنچه را مأمور می بود از خدا

در صُحف این هر دو را باشد به حق

ضبط از پروردگار ماخَلَق

اینکه بردارنده نبود هیچ کس

بار جرم دیگران را یک نفس