صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۵۲- سوره الطّور » ۲- آیات ۱۷ تا ۲۸

إِنَّ اَلْمُتَّقِینَ فِی جَنّٰاتٍ وَ نَعِیمٍ (۱۷) فٰاکِهِینَ بِمٰا آتٰاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقٰاهُمْ رَبُّهُمْ عَذٰابَ اَلْجَحِیمِ (۱۸) کُلُوا وَ اِشْرَبُوا هَنِیئاً بِمٰا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۱۹) مُتَّکِئِینَ عَلیٰ سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْنٰاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ (۲۰) وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ اِتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإِیمٰانٍ أَلْحَقْنٰا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ مٰا أَلَتْنٰاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ کُلُّ اِمْرِئٍ بِمٰا کَسَبَ رَهِینٌ (۲۱) وَ أَمْدَدْنٰاهُمْ بِفٰاکِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمّٰا یَشْتَهُونَ (۲۲) یَتَنٰازَعُونَ فِیهٰا کَأْساً لاٰ لَغْوٌ فِیهٰا وَ لاٰ تَأْثِیمٌ (۲۳) وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمٰانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ (۲۴) وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلیٰ بَعْضٍ یَتَسٰاءَلُونَ (۲۵) قٰالُوا إِنّٰا کُنّٰا قَبْلُ فِی أَهْلِنٰا مُشْفِقِینَ (۲۶) فَمَنَّ اَللّٰهُ عَلَیْنٰا وَ وَقٰانٰا عَذٰابَ اَلسَّمُومِ (۲۷) إِنّٰا کُنّٰا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ اَلْبَرُّ اَلرَّحِیمُ (۲۸)

بدرستی که پرهیزکارانند در بهشتهایی و نعمتی (۱۷) متنعمان بآنچه داد ایشان را پروردگارشان و نگاه‌داشتشان پروردگارشان از عذاب دوزخ (۱۸) بخورید و بیاشامید گوارا بآنچه بودید که می‌کردید (۱۹) تکیه‌زدگان بر سریرهای بهم پیوسته و جفت کردیم ایشان را با حوران فراخ چشم (۲۰) و آنان که ایمان آوردند و پیرو شدند ایشان را اولادشان بایمان در می‌رسانیم بایشان اولادشان را و کم نگردانیم ایشان را از کردارشان هیچ چیز هر مردی بآنچه کرده در کرداست (۲۱) و زیاده عطا می‌کنیم ایشان را میوه و گوشت از آنچه خواهش دارند (۲۲) می‌گیرند از هم در آنجا جامی که نه لغوی در آنست و نه اسناد بد کردن دادنی (۲۳) و کردش می‌کند برایشان ساده پسرانی که مر آنها راست که گویا آنهااند مروارید در ساتر نگاهداشته (۲۴) و رو آوردند بعضیشان بر بعضی می‌پرسند از یکدگر (۲۵) می‌گفتند بدرستی که ما بودیم بیشتر در کسانمان ترسندگان (۲۶) پس منت نهاد خدا بر ما و نگاهداشت ما را از عذاب آتش نفوذکننده (۲۷) بدرستی که ما بودیم از پیش که می‌خواندیم او را بدرستی که او اوست نیکی کننده مهربان (۲۸)