صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۴۵- سوره الجاثیه » ۲- آیات ۱۱ تا ۱۵

هٰذٰا هُدیً وَ اَلَّذِینَ کَفَرُوا بِآیٰاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذٰابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ (۱۱) اَللّٰهُ اَلَّذِی سَخَّرَ لَکُمُ اَلْبَحْرَ لِتَجْرِیَ اَلْفُلْکُ فِیهِ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (۱۲) وَ سَخَّرَ لَکُمْ‌ مٰا فِی اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِی اَلْأَرْضِ جَمِیعاً مِنْهُ إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیٰاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (۱۳) قُلْ لِلَّذِینَ آمَنُوا یَغْفِرُوا لِلَّذِینَ لاٰ یَرْجُونَ أَیّٰامَ اَللّٰهِ لِیَجْزِیَ قَوْماً بِمٰا کٰانُوا یَکْسِبُونَ (۱۴) مَنْ عَمِلَ صٰالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَسٰاءَ فَعَلَیْهٰا ثُمَّ إِلیٰ رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ (۱۵)

اینست هدایت و آنان که کافر شدند بآیتهای پروردگارشان مر ایشان‌راست عذابی است از عقوبتی پردرد (۱۱) خداست که رام کرد برای شما دریا را تا روان شود کشتیها در آن بفرمانش و تا طلب کنید از فضل او و باشد که شما شکر کنید (۱۲) و رام کرد برای شما آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه از اوست بدرستی که در آن هر آینه آیتهاست برای جمعی که اندیشه کنند (۱۳) بگو از برای آنان که گرویدند که عفو کنند مر آنان را که امید نمی‌دارند روزهای خدا را تا جزا دهد گروهی را بسبب آنچه بودند کسب می‌کردند (۱۴) کسی که کرد کار شایسته را پس برای نفس اوست و کسی که بد کرد پس بر آنست پس بسوی پروردگارتان باز گردانیده می‌شوید (۱۵)

رهنمایی راست این قرآن تمام

نگروید آن کو بر این روشن کلام

یا به هر آیت که هست از کردگار

هستشان رجزی و رنجی بی شمار

رجز باشد سخت رنجی دردناک

در جزای شرک و ظلم اندر هلاک

آن خدایی که شما را رام کرد

بحر و اینسان بر شما اکرام کرد

گشت جاری فُلکها با امر او

اندر آن باشید تا خود رزق جو

می شود از فضل او دریانورد

مر سپاس آرید از فضلی که کرد

رام فرمود آنچه در ارض و سماست

مر شما را بهر نفع این برملاست

در سماوات آفتاب و ماه را

رام کرد از بهر روزی خواه را

در زمین از کوه و دریا و دواب

رام فرمود او ز بهر اکتساب

از سماء یا قصد روح روشن است

کآن شما را رام در ارض تن است

وز زمین ارض طبیعت شد مراد

کآن شما را هست اندر انقیاد

إنَّ فِی ذَلِکَ لَأیَاتٍ لِّقَوم

بهر اهل فکر در هر وقت و یوم

جمله این آیات باشد در سبیل

بر وجود صانعِ دانا دلیل

مؤمنان را گو کنید از انتقام

عفو ایشان را ز قول و فعل خام

یعنی آنان را که از کفر و لجاج

با مسلمانان نمایند احتجاج

تا هم ایشان بگذرند از انتقام

نرم گفتن نرمی آرد در کلام

آن کسان که نیست ایشان را طمع

اندر ایّام خدا بر ماوَقَع

روزها یعنی که حق بر مشرکان

کرده انزال عذاب اندر جهان

تا دهد پاداش حق اندر حساب

بر هر آنچه کرده هر کس اکتساب

هر کند کاری نکو پس بهر اوست

مر جزای فعل نیک ار بهره جوست

وآنکه بد کرد آن سزای فعل بد

باشد او را، وز کننده نیست رد

پس به سوی حق شما راجع شوید

کِشتۀ خود هر چه باشد بدروید