فٰاطِرُ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ جَعَلَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوٰاجاً وَ مِنَ اَلْأَنْعٰامِ أَزْوٰاجاً یَذْرَؤُکُمْ فِیهِ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَ هُوَ اَلسَّمِیعُ اَلْبَصِیرُ (۱۱) لَهُ مَقٰالِیدُ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ یَبْسُطُ اَلرِّزْقَ لِمَنْ یَشٰاءُ وَ یَقْدِرُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ (۱۲) شَرَعَ لَکُمْ مِنَ اَلدِّینِ مٰا وَصّٰی بِهِ نُوحاً وَ اَلَّذِی أَوْحَیْنٰا إِلَیْکَ وَ مٰا وَصَّیْنٰا بِهِ إِبْرٰاهِیمَ وَ مُوسیٰ وَ عِیسیٰ أَنْ أَقِیمُوا اَلدِّینَ وَ لاٰ تَتَفَرَّقُوا فِیهِ کَبُرَ عَلَی اَلْمُشْرِکِینَ مٰا تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ اَللّٰهُ یَجْتَبِی إِلَیْهِ مَنْ یَشٰاءُ وَ یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ یُنِیبُ (۱۳)
پدید آورنده آسمانها و زمین گردانید برای شما از خودهاتان جفتها و از شتر و گاو و گوسفند جفتها بسیار میگرداند شما را در آن نیست مانند او چیزی و اوست شنوای بینا (۱۱) مر او راست کلیدهای آسمانها و زمین و گشاده میگرداند روزی را برای آنکه میخواهد و تنگ میگرداند بدرستی که او بهمه چیزی داناست (۱۲) آئین نهاد برای شما از دین آنچه وصیت کرد بآن نوح را و آنچه وحی کردیم بتو و آنچه بتو وصیت کردیم بآن ابراهیم و موسی و عیسی که بر پای دارید دین را و جدایی مکنید در آن گران آمد بر مشرکان آنچه میخوانید ایشان را به آن از توحید خدا میکشد بسوی آن آن را که میخواهد و هدایت میکند بسوی آن کسی را که بازگشت مینماید (۱۳)
او شکافندة سماوات است و ارض
آفرید اعنی چنین با طول و عرض
آفرید از نفسهاتان زوجها
صنفها ز اَنعام هم بهر شما
اندر این تدبیرتان سازد فزون
یعنی از ازواج کآید در نمون
نیست چیزی مثل او اندر وجود
کآن بود باقی و بی آفت به بود
کافِ زاید، نفی را تأکید کرد
نی که مثلی دارد آن یکتای فرد
یا که امثالش بود اوصاف ذات
هم ندارد مثل و مانند آن صفات
او به ذات خود سمیع است و بصیر
نی چو هر بینا و شنوا در نظیر
بشنود او صوت هر خواننده ای
در زمان واحد ار داننده ای
هم ببیند هر چه آن دارد وجود
ز آفتاب و ذره در غیب و شهود
ممکنی کی دارد این سمع و بصر
گفت لا مثلهُ به تکرار نظر
این بدیهی بود در نزد خواص
گفت تا باشد بیان را اختصاص
نیست ممکن همچو واجب در صفات
هم دو واجب نیست ممکن در ثبات
مر مقالید سماوات و زمین
باشد او را از هر آن حیثی یقین
می گشاید رزق چون خواهد به کس
هم نماید تنگ آن را باز پس
او به هر چیزی است دانا بی خلاف
داند استحقاق هر کس بی گزاف
کرد روشن بر شما دینی که نوح
خود نمود آن را وصیّت بالوضوح
وحی کردیم آن وصیّت را صریح
بر تو کابراهیم و موسی و مسیح
مر وصیّت کرده آن را آمدند
مشترک در اصل آن هر سه بُدند
وآن بود توحید و تصدیق رسل
هم به روز آخر ایمان در سبل
دین بپا دارید و نارید اندر آن
هیچ تفریق این است از ایمان نشان
بس بود شاق و گران بر مشرکین
آنچه خوانیشان بر آن یعنی که دین
هر که را خواهد کِشد حق سوی خود
ره نماید بر منیب اندر رشد