صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۴۱- سوره فصّلت » ۴- آیات ۱۹ تا ۲۳

وَ یَوْمَ یُحْشَرُ أَعْدٰاءُ اَللّٰهِ إِلَی اَلنّٰارِ فَهُمْ یُوزَعُونَ (۱۹) حَتّٰی إِذٰا مٰا جٰاؤُهٰا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصٰارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِمٰا کٰانُوا یَعْمَلُونَ (۲۰) وَ قٰالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنٰا قٰالُوا أَنْطَقَنَا اَللّٰهُ اَلَّذِی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ وَ هُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (۲۱) وَ مٰا کُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَ لاٰ أَبْصٰارُکُمْ وَ لاٰ جُلُودُکُمْ وَ لٰکِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اَللّٰهَ لاٰ یَعْلَمُ کَثِیراً مِمّٰا تَعْمَلُونَ (۲۲) وَ ذٰلِکُمْ ظَنُّکُمُ اَلَّذِی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکُمْ أَرْدٰاکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ اَلْخٰاسِرِینَ (۲۳)

و روزی که حشر کرده شوند دشمنان خدا بسوی آتش پس ایشان باز داشته می‌شوند (۱۹) تا چون آمدند آن را گواهی داد بر ایشان گوش ایشان و دیدهای ایشان و پوستهای ایشان بآنچه بودند که می‌کردند (۲۰) و گفتند مر پوستهای خود را چرا گواهی دادید بر ما گفتند بسخن آورد ما را خدایی که بسخن آورد هر چیز را و او آفرید شما را نخستین بار و بسوی او باز می‌گردید (۲۱) و نبودید که پنهان می‌شدید که گواهی می‌دهد بر شما گوش شما و نه دیدهای شما و نه پوستهای شما و لیکن گمان کردید که خدا نمی‌داند بسیاری را از آنچه می‌کنید (۲۲) و آن بود گمان شما که گمان کردید بپروردگارتان هلاک گردانید شما را پس گردیدید از زیانکاران (۲۳)