صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۴۰- سوره غافر » ۱۰- آیات ۵۹ تا ۶۴

إِنَّ اَلسّٰاعَةَ لَآتِیَةٌ لاٰ رَیْبَ فِیهٰا وَ لٰکِنَّ أَکْثَرَ اَلنّٰاسِ لاٰ یُؤْمِنُونَ (۵۹) وَ قٰالَ رَبُّکُمُ اُدْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ اَلَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبٰادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دٰاخِرِینَ (۶۰) اَللّٰهُ اَلَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اَللَّیْلَ لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَ اَلنَّهٰارَ مُبْصِراً إِنَّ اَللّٰهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَی اَلنّٰاسِ وَ لٰکِنَّ أَکْثَرَ اَلنّٰاسِ لاٰ یَشْکُرُونَ (۶۱) ذٰلِکُمُ اَللّٰهُ رَبُّکُمْ خٰالِقُ کُلِّ شَیْ‌ءٍ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ فَأَنّٰی تُؤْفَکُونَ (۶۲) کَذٰلِکَ یُؤْفَکُ اَلَّذِینَ کٰانُوا بِآیٰاتِ اَللّٰهِ یَجْحَدُونَ (۶۳) اَللّٰهُ اَلَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اَلْأَرْضَ قَرٰاراً وَ اَلسَّمٰاءَ بِنٰاءً وَ صَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَ رَزَقَکُمْ مِنَ اَلطَّیِّبٰاتِ ذٰلِکُمُ اَللّٰهُ رَبُّکُمْ فَتَبٰارَکَ اَللّٰهُ رَبُّ اَلْعٰالَمِینَ (۶۴)

بدرستی که قیامت هر آینه آینده است نیست شکی در آن و لیکن اکثر مردمان ایمان نمی‌آورند (۵۹) و گفت پروردگار شما بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را بدرستی که آنان که سرکشی می‌کنند از عبادت من زود باشد که داخل شوند دوزخ را ذلیلان (۶۰) خداست آنکه گردانید برای شما شب را تا آرام گیرید در آن و روز را بینش بخش بدرستی که خدا هر آینه صاحب فضل است بر مردمان و لیکن بیشترین مردمان شکر نمی‌کنند (۶۱) آنست خدا پروردگار شما آفرینندۀ همه چیز نیست خدایی مگر او پس بکجا برگردانیده می‌شوید (۶۲) همچنین برگردانیده می‌شوند آنان که بودند بآیتهای خدا انکار می‌ورزیدند (۶۳) خداست که گردانید برای شما زمین را آرام گاهی و آسمان را بنائی و تصویر کرد شما را پس خوب ساخت پیکر شما را و روزی داد شما را از پاکیزه‌ها آنست خدا پروردگار شما پس افزون آمد خدا را که پروردگار جهانیان است (۶۴)

خود قیامت بی گمان آینده است

نیست شک در وی کس ار داننده است

لیک بسیاری ز مردم نگروند

زآنکه نی در راه فکرت رهروند

گفت آن پروردگار ماسوی

می بخوانید از عبودیّت مرا

تا اجابت من کنم گر مقتضی است

خارج از حکمت مر آن یعنی که نیست

با تو گویم نکته ای در این مقام

خوان خدا را در حوائج والسلام

گر که او را خوانی از قلب و ضمیر

رفت میل نفست از دل ناگزیر

خوان مرا گفت او، نه میل نفس را

مستجاب از نفس کی گردد دعا

یا شما خوانید بر یکتایی ام

اجر تا یابید از دارایی ام

هر شود از طاعت من سرکش او

زود آید در جحیم و آتش او

داخِرین یعنی ذلیل و خوار و پست

سرکش اندر نار دوزخ وارد است

مر خدای بر حق است آن کآفرید

بر شما شب تا در آن ساکن شوید

روز را هم آفرید اینسان عیان

چیزها را تا ببینید اندر آن

هم به حاجت ها کنید از ره شتاب

هم معاش خود نمایید اکتساب

لیک زین باشند اکثر ناسپاس

اندکند از مردمان نعمت شناس

آن خدا کو آفرینندة شماست

خالق هر چیزی او بر مقتضاست

غیر آن یکتای پاک از چند و چون

نیست معبودی فَأنَّی تُؤْفَکُون

همچنین از دین شما گشتید بر

بازگردانیده گشتند از بتر

آن کسانی که به آیات خدا

بودشان انکار از جهل و عمی

آن خدای بر حق است او کز اثر

بر شما کرد این زمین را مستقر

هم بنائی چرخ را برداشته

قبّه ای بالای ارض افراشته

ساخت تصویر شما را مو به مو

کرد صورتهایتان را پس نکو

داد روزی بر شما از طیّبات

پاک و خوش یعنی ز حیوان و نبات

آنکه باشد، فاعل اینها خدا

پرورنده و آفرینندة شما

پس بود برتر خدایی کز یقین

باشد او پروردگار عالمین