صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۴۰- سوره غافر » ۱- آیات ۱ تا ۶

بسم االله الرحمن الرحیم

حم (۱) تَنْزِیلُ اَلْکِتٰابِ مِنَ اَللّٰهِ اَلْعَزِیزِ اَلْعَلِیمِ (۲) غٰافِرِ اَلذَّنْبِ وَ قٰابِلِ اَلتَّوْبِ شَدِیدِ اَلْعِقٰابِ ذِی اَلطَّوْلِ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ إِلَیْهِ اَلْمَصِیرُ (۳) مٰا یُجٰادِلُ فِی آیٰاتِ اَللّٰهِ إِلاَّ اَلَّذِینَ کَفَرُوا فَلاٰ یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی اَلْبِلاٰدِ (۴) کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ اَلْأَحْزٰابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَ هَمَّتْ کُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِیَأْخُذُوهُ وَ جٰادَلُوا بِالْبٰاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ اَلْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کٰانَ عِقٰابِ (۵) وَ کَذٰلِکَ حَقَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ عَلَی اَلَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحٰابُ اَلنّٰارِ (۶)

بنام خداوند بخشاینده مهربان

حم (۱) فرو فرستادن آن کتابست از خدای غالب دانا (۲) آمرزندۀ گناه و پذیرندۀ توبه سخت عقوبت است صاحب نعمت نیست الهی جز او بسوی اوست مرجع مجادله نمی‌کند (۳) در آیتهای خدا مگر آنان که کافر شدند پس نباید که فریب دهد ترا کردید نشان در شهرها (۴) تکذیب کردند پیش از ایشان قوم نوح و طوایف دشمن از بعد ایشان و قصد کردند هر امتی برسولشان که بگیرند او را و مجادله کردند بباطل تا ناچیز کنند بآن حق را پس گرفتیم ایشان را پس چگونه بود عقوبت من (۵) و همچنین لازم شد سخن پروردگار تو بر آنان که کافر شدند که ایشانند اهل آتش (۶)