یٰا نِسٰاءَ اَلنَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْکُنَّ بِفٰاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُضٰاعَفْ لَهَا اَلْعَذٰابُ ضِعْفَیْنِ وَ کٰانَ ذٰلِکَ عَلَی اَللّٰهِ یَسِیراً (۳۰) وَ مَنْ یَقْنُتْ مِنْکُنَّ لِلّٰهِ وَ رَسُولِهِ وَ تَعْمَلْ صٰالِحاً نُؤْتِهٰا أَجْرَهٰا مَرَّتَیْنِ وَ أَعْتَدْنٰا لَهٰا رِزْقاً کَرِیماً (۳۱) یٰا نِسٰاءَ اَلنَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِنَ اَلنِّسٰاءِ إِنِ اِتَّقَیْتُنَّ فَلاٰ تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ اَلَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً (۳۲) وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَ لاٰ تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ اَلْجٰاهِلِیَّةِ اَلْأُولیٰ وَ أَقِمْنَ اَلصَّلاٰةَ وَ آتِینَ اَلزَّکٰاةَ وَ أَطِعْنَ اَللّٰهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّمٰا یُرِیدُ اَللّٰهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ اَلرِّجْسَ أَهْلَ اَلْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً (۳۳)
ای زنان پیغمبر آنکه آرد از شما کار بد یعنی گناه کبیره آشکاری را افزوده میشود برای او عذاب دو چندان و باشد آن بر خدا آسان (۳۰) و آنکه طاعت ورزد از شما مر خدا و رسولش را و کند کار شایسته را میدهیم او را مزدش دو بار و آماده کردیم برایش روزی نیکو (۳۱) ای زنان پیغمبر نیستید چون احدی از زنان اگر پرهیزکاری میکنید پس نرمی مکنید بگفتار پس طمع کنید آنکه در دلش مرض است و بگوئید گفتنی پسندیده (۳۲) و قرار گیرید در خانههاتان و ظاهر مسازید زینت بمردان بیگانه ظاهر ساختن جاهلیه پیشین و بر پای دارید نماز را و بدهید زکاة را و فرمان برید خدا و رسولش را جز این نیست که میخواهد خدا که میبرد از شما بدی را اهل بیت و پاک گرداند شما را پاک گردانیدنی (۳۳)
ای زنان مصطفی(ص) هر که از شما
آید او بر فعل زشت و ناروا
سر زند از وی به ظاهر ناصواب
پس دو چندان است ایشان را عذاب
بر خدا می باشد این تضعیف سهل
نیست مانع کاین نبی را بوده اهل
از شما و آن کس که طاعت ورزد او
از حق و پیغمبرش بی گفتگو
هم کند کردار نیکو پس دهیم
اجر او را ما دو چندان در نعیم
هم کنیم آماده او را از سرشت
روزی نیکو دو چندان در بهشت
هیچ ای زنهای پیغمبر شما
می نباشید از ایشان اجتبا
همچو یک زن از زنان روزگار
گر شما باشید مر پرهیزکار
پس شما نارید نرمی در سخن
آن چنان که نرمی آمد رسمِ زن
پس نماید تا طمع کس در شما
کش بود بیماری اندر دل به جا
باشدش یعنی به دل قصد فجور
قول نیکو هم بگویید آن نه زور
از شما زیبد درشتی در کلام
تا ز نرمی بر غلط ننهند گام
هم شما گیرید آرام و قرار
در سرای خویشتن لیل و نهار
نه کنید اظهار زینت ها چنان
که در اول جاهلیّت آن زنان
جاهلیّت کوست اولی اندر آن
هست حرف آن بوده تا کی از زمان
غالب این بر اجتماع امّت است
بعد عیسی تا زمان بعثت است
هم تبرّج گفته اند اندر سند
که به معنای خرامیدن بود
هم بپا دارید در وقتش صلات
هم دهید از مالهای خود زکات
هم اطاعت از خدا و از رسول
آورید اندر فروع و در اصول
غیر از این نبود که میخواهد خدا
تا کند زایل پلیدی از شما
پاکتان ای اهل بیت احمدی
سازد از هر عیب و عصیان و بدی
« تفسیر شیعه از اهل بیت(ع) در آیه »
شیعه گوید اهل بیتند از همه
آن دو سبطین و علی(ع) و فاطمه(س)
نسبتش نبود به ازواج رسول
بر علی (ع) خاص است و سبطین بتول
در فریقین اندر این مطلب سخن
هست بیش از آنکه سازم شرح من
لیک شاید داد تعمیم این کلام
تا مگر شامل شود بر خاص و عام
خواست ازواج نبی را حق بری
در شریعت از عیوب ظاهری
لیک طاهر کرده بود اندر ازل
اهل بیت(ع) خاص او را از دغل
هست در عرف، اهل بیت، آل و سلیل
نیست این محتاج برهان یا دلیل
دختر شاه ار ندارد شه پسر
بس شده کو شد به جایش تاجور
لیک جفتش را به جای پادشاه
هیچ بر ننشانده کس بر تخت و گاه
واضح است این بلکه اندر زعم من
می ندارد هیچ منکر بی سخن
این تنازع از میان فرقتین
دور کن گمگشته پیدا شد به عین
اهل بیت خاص او بی واهمه
حیدر(ع) است و آن دو سبط و فاطمه (س)
آن کسان باشند از روز ازل
پاک از رجس و هوی دور از خلل
آن سرا اندر پناه عصمت است
دور از ریب و خطاء و عثرت است
وآن زنان پادشه را در حرم
هم توان گفت اهل بیت محترم
حد نگهدار ار تویی کامل مقام
حافظ حد راست رحمت، والسلام