صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۳۳- سوره الاحزاب » ۷- آیات ۲۰ تا ۲۴

یَحْسَبُونَ اَلْأَحْزٰابَ لَمْ یَذْهَبُوا وَ إِنْ یَأْتِ اَلْأَحْزٰابُ یَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بٰادُونَ فِی اَلْأَعْرٰابِ یَسْئَلُونَ عَنْ أَنْبٰائِکُمْ وَ لَوْ کٰانُوا فِیکُمْ مٰا قٰاتَلُوا إِلاّٰ قَلِیلاً (۲۰) لَقَدْ کٰانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اَللّٰهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کٰانَ یَرْجُوا اَللّٰهَ وَ اَلْیَوْمَ اَلْآخِرَ وَ ذَکَرَ اَللّٰهَ کَثِیراً (۲۱) وَ لَمّٰا رَأَ اَلْمُؤْمِنُونَ اَلْأَحْزٰابَ قٰالُوا هٰذٰا مٰا وَعَدَنَا اَللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اَللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ مٰا زٰادَهُمْ إِلاّٰ إِیمٰاناً وَ تَسْلِیماً (۲۲) مِنَ اَلْمُؤْمِنِینَ رِجٰالٌ صَدَقُوا مٰا عٰاهَدُوا اَللّٰهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضیٰ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ مٰا بَدَّلُوا تَبْدِیلاً (۲۳) لِیَجْزِیَ اَللّٰهُ اَلصّٰادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَ یُعَذِّبَ اَلْمُنٰافِقِینَ إِنْ شٰاءَ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اَللّٰهَ کٰانَ غَفُوراً رَحِیماً (۲۴)

می‌پندارند آن طایفهای دشمن را که نرفته‌اند و اگر آیند طایفهای دشمن دوست می‌دارند که کاش ایشان بادیه‌نشینان بودند در عربان صحرانشین که می‌پرستیده باشند از خبرهای شما و اگر بودند در شما کارزار نمی‌کردند مگر اندکی (۲۰) بتحقیق بودند مر شما را در رسول خدا اقتدایی خوب مر کسی را که بودند که می‌خواست خدا را و روز بازپسین را و ذکر کرد خدا را بسیار (۲۱) و چون دیدند مؤمنان آن طایفهای دشمن را گفتند اینست آنچه وعده داد ما را خدا و رسولش و راست گفت خدا و رسولش و نیفزود ایشان را جز ایمان و انقیاد (۲۲) از مؤمنان مردانی‌اند که راست گردانیدند آنچه را پیمان بستند با خدا بر آن پس از ایشان کس است که بسر آورد مدتش و از ایشان کس است که انتظار می‌کشند و تغییر ندادند تغییر دادنی (۲۳) تا پاداش دهد خدا راستان را براستی ایشان و عقوبت کند منافقان را اگر خواهد یار پذیرد توبه از ایشان بدرستی که خدا باشد آمرزنده مهربان (۲۴)