صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۳۲- سوره السّجده » ۲- آیات ۱۰ تا ۱۴

وَ قٰالُوا أَ إِذٰا ضَلَلْنٰا فِی اَلْأَرْضِ أَ إِنّٰا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ بَلْ هُمْ بِلِقٰاءِ رَبِّهِمْ کٰافِرُونَ (۱۰) قُلْ یَتَوَفّٰاکُمْ مَلَکُ اَلْمَوْتِ اَلَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلیٰ رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ (۱۱) وَ لَوْ تَریٰ إِذِ اَلْمُجْرِمُونَ نٰاکِسُوا رُؤُسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنٰا أَبْصَرْنٰا وَ سَمِعْنٰا فَارْجِعْنٰا نَعْمَلْ صٰالِحاً إِنّٰا مُوقِنُونَ (۱۲) وَ لَوْ شِئْنٰا لَآتَیْنٰا کُلَّ نَفْسٍ هُدٰاهٰا وَ لٰکِنْ حَقَّ اَلْقَوْلُ مِنِّی لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ اَلْجِنَّةِ وَ اَلنّٰاسِ أَجْمَعِینَ (۱۳) فَذُوقُوا بِمٰا نَسِیتُمْ لِقٰاءَ یَوْمِکُمْ هٰذٰا إِنّٰا نَسِینٰاکُمْ وَ ذُوقُوا عَذٰابَ اَلْخُلْدِ بِمٰا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۱۴)

و گفتند آیا چون گم شویم در زمین آیا هر آینه هستیم در آفرینش تازه بلکه ایشانند بملاقات پروردگارشان ناگروندگان (۱۰) بگو متوفی می‌سازد شما را فرشته مرگ که موکل شده بشما پس بسوی پروردگارتان باز گردانیده می‌شوید (۱۱) و اگر به‌بینی آن هنگام که گناهکاران بزیر افکندگانند سرهاشان را نزد پروردگارشان پروردگار ما دیدیم و شنیدیم پس برگردان ما را تا کنیم کار شایسته بدرستی که ما یقین‌کنندگانیم (۱۲) و اگر می‌خواستیم هر آینه داده بودیم هر نفسی را هدایتش و لیکن ثابت شد این سخن از من که هر آینه پر سازم البته دوزخ را از جنیان و مردمان همه (۱۳) پس بچشید بسبب آنکه فراموش کردید ملاقات روزتان این روز بدرستی که ما واگذاشتیم شما را و بچشید عذاب دائمی را بسبب آنچه بودید که می‌کردید (۱۴)