صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۳۱- سوره لقمان » ۷- آیات ۲۵ تا ۲۸

وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اَللّٰهُ قُلِ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لاٰ یَعْلَمُونَ (۲۵) لِلّٰهِ مٰا فِی اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ إِنَّ اَللّٰهَ هُوَ اَلْغَنِیُّ اَلْحَمِیدُ (۲۶) وَ لَوْ أَنَّ مٰا فِی اَلْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلاٰمٌ وَ اَلْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مٰا نَفِدَتْ کَلِمٰاتُ اَللّٰهِ إِنَّ اَللّٰهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (۲۷) مٰا خَلْقُکُمْ وَ لاٰ بَعْثُکُمْ إِلاّٰ کَنَفْسٍ وٰاحِدَةٍ إِنَّ اَللّٰهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ (۲۸)

و هر آینه اگر بپرسی از ایشان که آفرید آسمانها و زمین را هر آینه می‌گویند خدا بگو ستایش مر خدا را بلکه اکثر ایشان نمی‌دانند (۲۵) مر خدا راست و آنچه در آسمانها و زمین است بدرستی که خدا اوست بی‌نیاز ستوده (۲۶) و اگر آنکه باشد آنچه در زمین است از درخت قلمها و دریا امداد می‌داد او را از بعدش هفت دریا بآخر نمی‌رسد کلامهای خدا بدرستی که خدا عزیز و حکیم (۲۷) نیست آفریدن شما و نه برانگیختن شما مگر چون نفس واحد بدرستی که خدا شنوای بینا است (۲۸)