صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۳۱- سوره لقمان » ۱- آیات ۱ تا ۵

بسم االله الرحمن الرحیم

الم (۱) تِلْکَ آیٰاتُ اَلْکِتٰابِ اَلْحَکِیمِ (۲) هُدیً وَ رَحْمَةً لِلْمُحْسِنِینَ (۳) اَلَّذِینَ یُقِیمُونَ اَلصَّلاٰةَ وَ یُؤْتُونَ اَلزَّکٰاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ (۴) أُولٰئِکَ عَلیٰ هُدیً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولٰئِکَ هُمُ اَلْمُفْلِحُونَ (۵)

بنام خدای بخشندۀ مهربان

الم (۱) اینست آیتهای آن کتاب محکم (۲) هدایت و رحمت از برای نیکوکاران (۳) آنان که بر پای می‌دارند نماز را و می‌دهند زکات را و ایشان بآخرت ایشانند که یقین می‌کنند (۴) آنانند بر هدایت از پروردگارشان و آنها ایشانند رستگاران (۵)

از الف وز لام و میم آن ذوالمنن

کرد اشارت و ابتداء از لطف و من

اول هر اولی یعنی خداست

کآگه او از قبل و بعد ماسواست

از لسان حکمت آمد در خطاب

با رسول از تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَاب

یعنی از بعد الف هم لام و میم

اینست آیت های قرآن حکیم

حاکم است آن در حلال و در حرام

محکم و استوده یا در هر مقام

یا که باشد این کتاب استوار

از خداوند حکیم راست کار

باشد این آیات معلوم متین

رهنما و رحمتی بر محسنین

آن کسان کاهل صلاتند و زکات

بی گمان بر آخرت از حُسن ذات

بر هدایت آن گروه از کردگار

جملگی باشند وز وی رستگار