یک جُرعه مَیِ کهن، ز ملکی نو بِهْ
وز هرچه نه مَی، طریقِ بیرونْشو بِهْ
چرخشت، بِهْ از تختِ فریدون، صد بار
خشتِ سرِ خُم، ز تاجِ کیخسرو بِهْ!