عافیت، کس نشان دَهَد؟ نَدَهَد
وز بلا، کس، اَمان دَهَد؟ نَدَهَد
یک نَفَس تا که یک نَفَس بِزَنَم
روزگارم زمان دَهَد؟ نَدَهَد
در دلم غُصِّه‌ای گره‌گیر است
چرخ، تسکینِ آن دَهَد؟ نَدَهَد
کس، برایِ گره‌گشادنِ دل
غم‌گساری، نشان دَهَد؟ نَدَهَد
آخر، این بادبانِ آتش‌بار
بَحْرِ غَم را کَران دَهَد؟ نَدَهَد
موجِ کشتی‌شکاف بینَد مَرد
تکیه بر بادبان دَهَد؟ نَدَهَد
ز آسمان خواست داد، «خاقانی»
دادِ کس، آسمان دَهَد؟ نَدَهَد