صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۳۰- سوره الروم » ۱۲- آیات ۵۰ تا ۵۴

فَانْظُرْ إِلیٰ آثٰارِ رَحْمَتِ اَللّٰهِ کَیْفَ یُحْیِ اَلْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهٰا إِنَّ ذٰلِکَ لَمُحْیِ اَلْمَوْتیٰ وَ هُوَ عَلیٰ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ (۵۰) وَ لَئِنْ أَرْسَلْنٰا رِیحاً فَرَأَوْهُ مُصْفَرًّا لَظَلُّوا مِنْ بَعْدِهِ یَکْفُرُونَ (۵۱) فَإِنَّکَ لاٰ تُسْمِعُ اَلْمَوْتیٰ وَ لاٰ تُسْمِعُ اَلصُّمَّ اَلدُّعٰاءَ إِذٰا وَلَّوْا مُدْبِرِینَ (۵۲) وَ مٰا أَنْتَ بِهٰادِ اَلْعُمْیِ عَنْ ضَلاٰلَتِهِمْ إِنْ تُسْمِعُ إِلاّٰ مَنْ یُؤْمِنُ بِآیٰاتِنٰا فَهُمْ مُسْلِمُونَ (۵۳) اَللّٰهُ اَلَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفاً وَ شَیْبَةً یَخْلُقُ مٰا یَشٰاءُ وَ هُوَ اَلْعَلِیمُ اَلْقَدِیرُ (۵۴)

پس بنگر بسوی اثرهای رحمت خدا چگونه زنده می‌کند زمین را پس از مردن آن بدرستی که آن زنده کننده مردگانست و او بر هر چیز تواناست (۵۰) و هر آینه اگر فرستادیم بادی را پس دیدند او را از رد گردانیده شده هر آینه گرویدند از پس آن که کفران می‌ورزیدند (۵۱) پس بدرستی که تو نمی‌شنوانی مردگان را و نمی‌شنوانی کران را خواندن چون برگردند پشت‌کنندگان (۵۲) و نیستی تو راه نماینده کوران از گمراهی ایشان نمی‌شنوانی مگر آن را که می‌گرود بآیتهای ما پس ایشانند گردن نهندگان (۵۳) خدا آنست که آفرید شما را از ناتوانی پس گردانید پس از ناتوانی توانایی پس گردانید از پس توانایی ناتوانی و پیری می‌آفریند آنچه را که می‌خواهد و اوست دانای توانا (۵۴)

پس تو بر آثار رحمت های حق

در نگر از چشم فکرت بس ادق

تا چسان سازد زمین را زنده زآن

بعد از آنکه مرده بود اندر خزان

آنکه خاک مرده را بخشد حیات

آورد اشجار و اثمار از نوات

مردگان را هم تواند زنده کرد

بعد موت از زندگی زیبنده کرد

او به هر چیزی است قادر بی خلاف

هم نه اندر قدرتش باشد گزاف

ور که بفرستیم بادی سخت و بد

که به کشت و زرع ایشان بر وزد

کِشته اشان پس شود زرد و تباه

بعد از آن کافر شوند اندر اِله

مردگان را نشنوانی پس تو پند

هم کران را خواندن از صوت بلند

چونکه برگردند از خوانندگان

پشت بر ایشان کنند اندر زمان

تو به کوران می نباشی رهنما

از ضلالتهایشان اندر لقا

جز کسی کآیات ما را مؤمنند

مر تو را منقاد امر و موقنند

مر خدای بر حق است آن کز نخست

خود شما را آفرید از چیز سست

کوست نطفه، داد بعد از ضعف بس

قوّتی از روح، تن را هر نفس

داد بعد از قوّتش ضعفی دگر

پیریی بعد از جوانی در اثر

آفریند هر چه خواهد بی قصور

کوست دانا و توانا بر امور