فَأَنْجَیْنٰاهُ وَ أَصْحٰابَ اَلسَّفِینَةِ وَ جَعَلْنٰاهٰا آیَةً لِلْعٰالَمِینَ (۱۵) وَ إِبْرٰاهِیمَ إِذْ قٰالَ لِقَوْمِهِ اُعْبُدُوا اَللّٰهَ وَ اِتَّقُوهُ ذٰلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (۱۶) إِنَّمٰا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اَللّٰهِ أَوْثٰاناً وَ تَخْلُقُونَ إِفْکاً إِنَّ اَلَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اَللّٰهِ لاٰ یَمْلِکُونَ لَکُمْ رِزْقاً فَابْتَغُوا عِنْدَ اَللّٰهِ اَلرِّزْقَ وَ اُعْبُدُوهُ وَ اُشْکُرُوا لَهُ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (۱۷) وَ إِنْ تُکَذِّبُوا فَقَدْ کَذَّبَ أُمَمٌ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ مٰا عَلَی اَلرَّسُولِ إِلاَّ اَلْبَلاٰغُ اَلْمُبِینُ (۱۸)
پس رهانیدیم او را و اهل کشتی را و گردانیدیم آن را آیتی برای جهانیان (۱۵) و ابراهیم چون گفت مر قومش را بپرستید خدا را و بپرهیزید از او آن بهتر است از برای شما اگر باشید که بدانید (۱۶) جز این نیست که میپرستید از غیر خدا بتان را و میبندید دروغ بزرگ را بدرستی که آنان که میپرستند از جز خدا مالک نمیباشند برای شما روزی را پس بجوئید نزد خدا روزی را و بپرستید او را و شکر کنید مر او را بسوی او باز میگردید (۱۷) و اگر تکذیب میکنید پس بتحقیق تکذیب کردند گروهانی پیش از شما و نیست بر رسول مگر رسانیدن آشکار (۱۸)
رهاندیم او و یارانش تمام
که بُدند اهل سفینه آن کرام
می بگرداندیم آن را در زمین
عبرتی و آیتی بر عالمین
هم براهیم آن زمان که گفت او
قوم خود را که اعبُدُواْ الله وَاتَّقُوه
این شما را بهتر است ار آگهید
بر سپهر عقل و بینایی مهید
غیر از این نبود که بپرستید باز
آنچه را جز حق بُتانند و مجاز
مر دروغی را ببافند آن کسان
که به جز حق را پرستند از گمان
بر شما در رزق قادر نیستند
پس ز حق جویید رزق بی گزند
وَاعبُدُوهُ وَاشْکُرُواْ یعنی کنید
زو پرستش، زو سپاس از عقل و دید
سوی او خواهید گشتن جمله باز
نک به شکر نعمتش گیرید ساز
در رسالت ور شما تکذیب من
می کنید این بوده اندر هر زمن
از امم کردند تکذیب رسل
پیش از این هم در تمام جزء و کل
قوم در تکذیبشان در جهر و سرّ
جز قلیلی هر زمان بودی مُصر
بر فرستاده و رسول کردگار
می نباشد جز بلاغی آشکار