صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۲۸- سوره القصص » ۱۷- آیات ۶۲ تا ۶۷

وَ یَوْمَ یُنٰادِیهِمْ فَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکٰائِیَ اَلَّذِینَ کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (۶۲) قٰالَ اَلَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ اَلْقَوْلُ رَبَّنٰا هٰؤُلاٰءِ اَلَّذِینَ أَغْوَیْنٰا أَغْوَیْنٰاهُمْ کَمٰا غَوَیْنٰا تَبَرَّأْنٰا إِلَیْکَ مٰا کٰانُوا إِیّٰانٰا یَعْبُدُونَ (۶۳) وَ قِیلَ اُدْعُوا شُرَکٰاءَکُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُمْ وَ رَأَوُا اَلْعَذٰابَ لَوْ أَنَّهُمْ کٰانُوا یَهْتَدُونَ (۶۴) وَ یَوْمَ یُنٰادِیهِمْ فَیَقُولُ مٰا ذٰا أَجَبْتُمُ اَلْمُرْسَلِینَ (۶۵) فَعَمِیَتْ عَلَیْهِمُ اَلْأَنْبٰاءُ یَوْمَئِذٍ فَهُمْ لاٰ یَتَسٰاءَلُونَ (۶۶) فَأَمّٰا مَنْ تٰابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صٰالِحاً فَعَسیٰ أَنْ یَکُونَ مِنَ اَلْمُفْلِحِینَ (۶۷)

و روزی که ندا کند ایشان را پس گوید کجایند شریکان من که بودند گمان می‌بردید (۶۲) گفتند آنان که لازم آمد بر ایشان قول پروردگار ما آنهایی را که گمراه کردیم ایشان را هم چنان که گمراه شدیم بیزاری نموده برگشتیم بسوی تو نبودند که ما را می‌پرستیدند (۶۳) و گفته شد بخوانید شریکانتان را پس بخوانند ایشان را پس جواب ندادند مر ایشان را و دیدند عذاب را اگر آنکه ایشان بودند که هدایت می‌افتند (۶۴) و روزی که ندا کند ایشان را پس گوید چه جواب داد مرسلان را (۶۵) پس کور شود بر ایشان خبرها روزی چنین پس ایشان سؤال کرده نشوند (۶۶) پس اما کسی که توبه کرد و ایمان آورد و کردگار شایسته پس شاید که بوده باشد از رستگاران (۶۷)