صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۲۸- سوره القصص » ۱۴- آیات ۵۱ تا ۵۵

وَ لَقَدْ وَصَّلْنٰا لَهُمُ اَلْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ (۵۱) اَلَّذِینَ آتَیْنٰاهُمُ اَلْکِتٰابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ یُؤْمِنُونَ (۵۲) وَ إِذٰا یُتْلیٰ عَلَیْهِمْ قٰالُوا آمَنّٰا بِهِ إِنَّهُ اَلْحَقُّ مِنْ رَبِّنٰا إِنّٰا کُنّٰا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ (۵۳) أُولٰئِکَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَیْنِ بِمٰا صَبَرُوا وَ یَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ اَلسَّیِّئَةَ وَ مِمّٰا رَزَقْنٰاهُمْ یُنْفِقُونَ (۵۴) وَ إِذٰا سَمِعُوا اَللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَ قٰالُوا لَنٰا أَعْمٰالُنٰا وَ لَکُمْ أَعْمٰالُکُمْ سَلاٰمٌ عَلَیْکُمْ لاٰ نَبْتَغِی اَلْجٰاهِلِینَ (۵۵)

و بتحقیق پیوستگی دادیم برای ایشان گفتار را باشد که ایشان پند گیرند (۵۱) آنان که دادیم ایشان را کتاب پیش از آن ایشان بآن ایمان می‌آورند (۵۲) و چون خوانده شود بر ایشان گویند ایمان آوردیم بآن که آن حق است از پروردگار ما بدرستی که ما بودیم پیش از آن منقادان (۵۳) آن گروه داده شوند مزدشان را دو مرتبه بسبب آنکه صبر کردند و دفع می‌کنند بخوبی بدی را و از آنچه روزی دادیم ایشان را انفاق می‌کنند (۵۴) و چون شنوند لغو را اعراض نمایند از آن و گویند مر ما راست کردار ما و مر شما راست کردارتان سلام بر شما نمی‌جوئیم نادانان را (۵۵)

هم به تحقیق آنکه ما کردیم وصل

بهر ایشان قول را از فرع و اصل

یعنی آیت های قرآن مبین

ما فرستادیم پی در پی یقین

تا از آن گیرند شاید هیچ پند

وز ضلالتهای خود مانا رهند

آن کسان که پیش از این قرآن، کتاب

ما به ایشان داده ایم از انتساب

بگروند ایشان به قرآن بی خلاف

در حقایق می نبینند اختلاف

خوانده قرآن چونکه بر ایشان شود

گوید آمَنَّا بِهِ هر کس بود

آمده از رب ما بر صدق و حق

پیش از این هِشتیم گردن بی غلق

آن گُره را داده خواهد شد دو بار

اجر ایشان زآن شکیب بی شمار

صبر یعنی آنچه کردند از یقین

بی تکلف بر دو پیغمبر، دو دین

پیش از این بودند بر دین مسیح

نک به احمد (ص) بگرویدند از صریح

واندر این هر دو نمودند اجتهاد

بر خدا و بر رسولان اعتماد

دفع ایشان بر نکویی می کنند

سیّئات و زشتی خود در پسند

وآنچه روزی داده ایم از بیش و کم

ما بر ایشان، می کنند انفاق هم

چون شنیدند آن جماعت لغو را

زآن بگرداندند رو در ابتدا

کار ما گفتند راجع سوی ماست

بر شما راجع هم اعمال شماست

بر شما باشد سلام از ما نه لغو

بر سز ای لغوتان از روی سهو

صحبت جاهل نمی چوییم ما

ره نه بر نفس و هوی پوییم ما