صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۱۹- سوره مریم » ۱۱- آیات ۸۵ تا ۹۸

یَوْمَ نَحْشُرُ اَلْمُتَّقِینَ إِلَی اَلرَّحْمٰنِ وَفْداً (۸۵) وَ نَسُوقُ اَلْمُجْرِمِینَ إِلیٰ جَهَنَّمَ وِرْداً (۸۶) لاٰ یَمْلِکُونَ اَلشَّفٰاعَةَ إِلاّٰ مَنِ اِتَّخَذَ عِنْدَ اَلرَّحْمٰنِ عَهْداً (۸۷) وَ قٰالُوا اِتَّخَذَ اَلرَّحْمٰنُ وَلَداً (۸۸) لَقَدْ جِئْتُمْ شَیْئاً إِدًّا (۸۹) تَکٰادُ اَلسَّمٰاوٰاتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَ تَنْشَقُّ اَلْأَرْضُ وَ تَخِرُّ اَلْجِبٰالُ هَدًّا (۹۰) أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمٰنِ وَلَداً (۹۱) وَ مٰا یَنْبَغِی لِلرَّحْمٰنِ أَنْ یَتَّخِذَ وَلَداً (۹۲) إِنْ کُلُّ مَنْ فِی اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ إِلاّٰ آتِی اَلرَّحْمٰنِ عَبْداً (۹۳) لَقَدْ أَحْصٰاهُمْ وَ عَدَّهُمْ عَدًّا (۹۴) وَ کُلُّهُمْ آتِیهِ یَوْمَ اَلْقِیٰامَةِ فَرْداً (۹۵) إِنَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ اَلرَّحْمٰنُ وُدًّا (۹۶) فَإِنَّمٰا یَسَّرْنٰاهُ بِلِسٰانِکَ لِتُبَشِّرَ بِهِ اَلْمُتَّقِینَ وَ تُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدًّا (۹۷) وَ کَمْ أَهْلَکْنٰا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزاً (۹۸)

روزی که حشر می‌کنیم پرهیزگاران را بسوی خدا بخشنده سواران وارد شده (۸۵) و میرانیم گناهکاران را بسوی دوزخ تشنگان (۸۶) مالک نمی‌باشند شفاعت را مگر کسی که گرفت از نزد خدای بخشاینده پیمانی (۸۷) و گفتند گرفت خدای بخشنده فرزندی (۸۸) بدرستی که آوردید چیزی سخت (۸۹) نزدیک شد آسمانها چاک چاک شود از آن و بشکافد زمین و برو در افتند کوه‌ها فروریختنی (۹۰) بجهت خواندن ایشان برای خدای بخشنده فرزند (۹۱) و سزاوار نیست مر خدای بخشاینده را که بگیرد فرزندی (۹۲) نیست هر آنکه در آسمانها و زمین است جز آنکه آینده خدای بخشاینده است بنده (۹۳) بدرستی که بضبط در آورده ایشان را و شمرده ایشان را شمردنی (۹۴) و همه ایشان آینده اویند روز رستاخیز تنها (۹۵) بدرستی که آنان که گرویدند و کردند کارهای شایسته بزودی می‌گرداند برای ایشان خدا دوستی را (۹۶) پس جز این نیست که آسان گردانیدیمش بزبان او تا مژده دهی بآن پرهیزگاران را و بیم دهی بآن گروهی سخت خصومت را (۹۷) و بسیار هلاک کردیم پیش از ایشان از قرنی آیا می‌یابی از ایشان هیچ کس یا می‌شنوی مر ایشان را آوازی (۹۸)