صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۱۶- سوره النحل » ۲- آیات ۱۳ تا ۲۷

وَ مٰا ذَرَأَ لَکُمْ فِی اَلْأَرْضِ مُخْتَلِفاً أَلْوٰانُهُ إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَذَّکَّرُونَ (۱۳) وَ هُوَ اَلَّذِی سَخَّرَ اَلْبَحْرَ لِتَأْکُلُوا مِنْهُ لَحْماً طَرِیًّا وَ تَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهٰا وَ تَرَی اَلْفُلْکَ مَوٰاخِرَ فِیهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (۱۴) وَ أَلْقیٰ فِی اَلْأَرْضِ رَوٰاسِیَ أَنْ تَمِیدَ بِکُمْ وَ أَنْهٰاراً وَ سُبُلاً لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ (۱۵) وَ عَلاٰمٰاتٍ وَ بِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ (۱۶) أَ فَمَنْ یَخْلُقُ کَمَنْ لاٰ یَخْلُقُ أَ فَلاٰ تَذَکَّرُونَ (۱۷) وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اَللّٰهِ لاٰ تُحْصُوهٰا إِنَّ اَللّٰهَ لَغَفُورٌ رَحِیمٌ (۱۸) وَ اَللّٰهُ یَعْلَمُ مٰا تُسِرُّونَ وَ مٰا تُعْلِنُونَ (۱۹) وَ اَلَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اَللّٰهِ لاٰ یَخْلُقُونَ شَیْئاً وَ هُمْ یُخْلَقُونَ (۲۰) أَمْوٰاتٌ غَیْرُ أَحْیٰاءٍ وَ مٰا یَشْعُرُونَ أَیّٰانَ یُبْعَثُونَ (۲۱) إِلٰهُکُمْ إِلٰهٌ وٰاحِدٌ فَالَّذِینَ لاٰ یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ قُلُوبُهُمْ مُنْکِرَةٌ وَ هُمْ مُسْتَکْبِرُونَ (۲۲) لاٰ جَرَمَ أَنَّ اَللّٰهَ یَعْلَمُ مٰا یُسِرُّونَ وَ مٰا یُعْلِنُونَ إِنَّهُ لاٰ یُحِبُّ اَلْمُسْتَکْبِرِینَ (۲۳) وَ إِذٰا قِیلَ لَهُمْ مٰا ذٰا أَنْزَلَ رَبُّکُمْ قٰالُوا أَسٰاطِیرُ اَلْأَوَّلِینَ (۲۴) لِیَحْمِلُوا أَوْزٰارَهُمْ کٰامِلَةً یَوْمَ اَلْقِیٰامَةِ وَ مِنْ أَوْزٰارِ اَلَّذِینَ یُضِلُّونَهُمْ بِغَیْرِ عِلْمٍ أَلاٰ سٰاءَ مٰا یَزِرُونَ (۲۵) قَدْ مَکَرَ اَلَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَی اَللّٰهُ بُنْیٰانَهُمْ مِنَ اَلْقَوٰاعِدِ فَخَرَّ عَلَیْهِمُ اَلسَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَ أَتٰاهُمُ اَلْعَذٰابُ مِنْ حَیْثُ لاٰ یَشْعُرُونَ (۲۶) ثُمَّ یَوْمَ اَلْقِیٰامَةِ یُخْزِیهِمْ وَ یَقُولُ أَیْنَ شُرَکٰائِیَ اَلَّذِینَ کُنْتُمْ تُشَاقُّونَ فِیهِمْ قٰالَ اَلَّذِینَ أُوتُوا اَلْعِلْمَ إِنَّ اَلْخِزْیَ اَلْیَوْمَ وَ اَلسُّوءَ عَلَی اَلْکٰافِرِینَ (۲۷)

و آنچه را آفرید برای شما در زمین که مختلف است اقسامش بدرستی که در آن هر آینه آیتهاست مر گروهی را که در می‌یابند بعقل (۱۳) و اوست که تسخیر کرد دریا را تا بخورید از آن گوشتی تازه و بیرون آرید از آن پیرایۀ که می‌پوشید آن را و می‌بینی کشتیها را شکافندگان آب به سینه در آن تا بجویند از فضلش و باشد که شما شکر کنید (۱۴) و افکند در زمین کوه‌های استوار اینکه مایل باشد به شما و نهرها و راهها باشد که شما راه یابید (۱۵) و علامتها و بستاره ایشان راه می‌یابند (۱۶) آیا پس آنکه می‌آفریند چون کسیست که نمی‌آفریند آیا پس پند نمی‌گیرید (۱۷) و اگر بشمارید نعمت خدا را بشمار در نتوانید آوردش بدرستی که خدا هر آینه آمرزنده مهربانست (۱۸) و خدا می‌داند آنچه را پنهان می‌دارید و آنچه را آشکار می‌کنید (۱۹) و آنان را که می‌خوانند از جز خدا نمی‌توانند آفرید چیزی را و ایشان آفریده می‌شوند (۲۰) مردگانند نه زندگان و نمی‌دانند که کی برانگیخته می‌شوند (۲۱) خدای شما خدائیست یگانه پس آنان که نمی‌گروند بآخرت دلهای ایشان ناسپاس است و ایشان سرکشانند (۲۲) ناچار بدرستی که خدا می‌داند آنچه را پنهان می‌دارید و آنچه را آشکار می‌کنید بدرستی که او دوست ندارد سرکشان را (۲۳) و چون گفته شود مر ایشان را چه چیز فرو فرستاد پروردگار شما گویند افسانه‌های پیشینیان را (۲۴) تا بار بردارند بارهای گناهانشان را تمام روز قیامت و از بارهای گناه آنان که گمراه می‌کنند ایشان را بدون علمی آگاه باشید بدانست آنچه بر می‌دارند (۲۵) بتحقیق مکر کردند آنان که بودند پیش از ایشان پس آمد فرمان خدا بناهاشان را از بیخ پس فرود آمد بر ایشان بام از بالاشان و آمد ایشان را عذاب از جایی که نمی‌دانستند (۲۶) پس روز قیامت خوار می‌کنند ایشان را و می‌گوید کجایند انبازان من که بودید مخالفت می‌ورزیدید در آنها گفتند آنان که داده شدند دانش را بدرستی که رسوایی امروز و بدی بر کافرانست (۲۷)