ناصر بخارایی » رباعیات » شمارهٔ ۵

تا در سر من هوای مه‌روی من است

بر خاک نهاده سال و مه روی من است

دزدیده به سوی مه نگه می‌کردم

گفتا چه نگه کنی که مه روی من است