صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۸- سوره انفال » ۲- آیات ۱۱ تا ۲۱

إِذْ یُغَشِّیکُمُ اَلنُّعٰاسَ أَمَنَةً مِنْهُ وَ یُنَزِّلُ عَلَیْکُمْ مِنَ اَلسَّمٰاءِ مٰاءً لِیُطَهِّرَکُمْ بِهِ وَ یُذْهِبَ عَنْکُمْ رِجْزَ اَلشَّیْطٰانِ وَ لِیَرْبِطَ عَلیٰ قُلُوبِکُمْ وَ یُثَبِّتَ بِهِ اَلْأَقْدٰامَ (۱۱) إِذْ یُوحِی رَبُّکَ إِلَی اَلْمَلاٰئِکَةِ أَنِّی مَعَکُمْ فَثَبِّتُوا اَلَّذِینَ آمَنُوا سَأُلْقِی فِی قُلُوبِ اَلَّذِینَ کَفَرُوا اَلرُّعْبَ فَاضْرِبُوا فَوْقَ اَلْأَعْنٰاقِ وَ اِضْرِبُوا مِنْهُمْ کُلَّ بَنٰانٍ (۱۲) ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اَللّٰهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَنْ یُشٰاقِقِ اَللّٰهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ‌ اَللّٰهَ شَدِیدُ اَلْعِقٰابِ (۱۳) ذٰلِکُمْ فَذُوقُوهُ وَ أَنَّ لِلْکٰافِرِینَ عَذٰابَ اَلنّٰارِ (۱۴) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا إِذٰا لَقِیتُمُ اَلَّذِینَ کَفَرُوا زَحْفاً فَلاٰ تُوَلُّوهُمُ اَلْأَدْبٰارَ (۱۵) وَ مَنْ یُوَلِّهِمْ یَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلاّٰ مُتَحَرِّفاً لِقِتٰالٍ أَوْ مُتَحَیِّزاً إِلیٰ فِئَةٍ فَقَدْ بٰاءَ بِغَضَبٍ مِنَ اَللّٰهِ وَ مَأْوٰاهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ اَلْمَصِیرُ (۱۶) فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَ لٰکِنَّ اَللّٰهَ قَتَلَهُمْ وَ مٰا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَ لٰکِنَّ اَللّٰهَ رَمیٰ وَ لِیُبْلِیَ اَلْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ بَلاٰءً حَسَناً إِنَّ اَللّٰهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (۱۷) ذٰلِکُمْ وَ أَنَّ اَللّٰهَ مُوهِنُ کَیْدِ اَلْکٰافِرِینَ (۱۸) إِنْ تَسْتَفْتِحُوا فَقَدْ جٰاءَکُمُ اَلْفَتْحُ وَ إِنْ تَنْتَهُوا فَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَ إِنْ تَعُودُوا نَعُدْ وَ لَنْ تُغْنِیَ عَنْکُمْ فِئَتُکُمْ شَیْئاً وَ لَوْ کَثُرَتْ وَ أَنَّ اَللّٰهَ مَعَ اَلْمُؤْمِنِینَ (۱۹) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اَللّٰهَ وَ رَسُولَهُ وَ لاٰ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَ أَنْتُمْ تَسْمَعُونَ (۲۰) وَ لاٰ تَکُونُوا کَالَّذِینَ قٰالُوا سَمِعْنٰا وَ هُمْ لاٰ یَسْمَعُونَ (۲۱)

هنگامی که عارض کرد او شما را بنیکی برای ایمنی از او و فرو می‌فرستد بر شما از آسمان آبی تا پاک سازد شما را بان و ببرد از شما وسوسه شیطان را و تا بندد بر دلهای شما و ثابت گرداند بآن قدمها را (۱۱) هنگامی که وحی می‌کرد پروردگار تو بسوی ملائکه که من با شمایم پس استواری دهید آنان که گرویدند زود باشد که بیندازیم در دلهای آنان که کافر شدند ترس را پس بزنید بر زبر گردنها و بزنید ازیشان همۀ انگشتان را (۱۲) این بسبب آنست که ایشان مخالفت کردند خدا و رسولش را و هر که مخالفت کند خدا و رسولش را پس بدرستی که خدا سخت عقوبتست (۱۳) اینست پس بچشید آن را و بدرستی که کافران راست عذاب آتش (۱۴) ای آن کسانی که گرویدید هنگامی که ملاقات کنید آنان که کافر شدند بانبوه پس نگردانید بایشان پشتها را (۱۵) و هر که بگرداند بایشان در آن روز پشت خود را مگر جولان نموده باشند از برای کارزار یا رونده بسوی گروهی پس بدرستی که بازگشتند بسختی از خدا و جایگاه او دوزخ است و بد مرجعیست (۱۶) پس نکشتید ایشان را و لیکن خدا کشت ایشان را و نینداختی تو هنگامی که انداختی مشت خاک را و لیکن خدا انداخت و تا نعمت دهد مؤمنان را از خود نعمتی خوب بدرستی که خدا شنوای داناست (۱۷) اینست و بدرستی که خداست سست کنندۀ مکر کافران (۱۸) اگر فتح می‌خواستند پس بدرستی که آمد شما را فتح و اگر بازایستید پس آن بهتر است مر شما را و اگر بازگشت می‌کنید بازگشت می‌کنیم و هرگز کفایت نمی‌کند از شما جماعت شما چیزی را و اگر چه بسیار شد و بدرستی که خدا با گروندگانست (۱۹) ای آن کسانی که گرویدید فرمان برید خدا و رسولش را و بر مگردید از او و شما می‌شنوید (۲۰) و مباشید مانند آنان که گفتند شنیدیم و ایشان نشنیدند (۲۱)