صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۳- سوره آل عمران » ۵۷- آیات ۱۹۳ تا ۱۹۹

رَبَّنٰا إِنَّنٰا سَمِعْنٰا مُنٰادِیاً یُنٰادِی لِلْإِیمٰانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنّٰا رَبَّنٰا فَاغْفِرْ لَنٰا ذُنُوبَنٰا وَ کَفِّرْ عَنّٰا سَیِّئٰاتِنٰا وَ تَوَفَّنٰا مَعَ اَلْأَبْرٰارِ (۱۹۳) رَبَّنٰا وَ آتِنٰا مٰا وَعَدْتَنٰا عَلیٰ رُسُلِکَ وَ لاٰ تُخْزِنٰا یَوْمَ اَلْقِیٰامَةِ إِنَّکَ لاٰ تُخْلِفُ اَلْمِیعٰادَ (۱۹۴) فَاسْتَجٰابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّی لاٰ أُضِیعُ عَمَلَ عٰامِلٍ مِنْکُمْ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثیٰ بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ فَالَّذِینَ هٰاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیٰارِهِمْ وَ أُوذُوا فِی سَبِیلِی وَ قٰاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئٰاتِهِمْ وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنّٰاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا اَلْأَنْهٰارُ ثَوٰاباً مِنْ عِنْدِ اَللّٰهِ وَ اَللّٰهُ عِنْدَهُ حُسْنُ اَلثَّوٰابِ (۱۹۵) لاٰ یَغُرَّنَّکَ تَقَلُّبُ اَلَّذِینَ کَفَرُوا فِی اَلْبِلاٰدِ (۱۹۶) مَتٰاعٌ قَلِیلٌ ثُمَّ مَأْوٰاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ اَلْمِهٰادُ (۱۹۷) لٰکِنِ اَلَّذِینَ اِتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنّٰاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا اَلْأَنْهٰارُ خٰالِدِینَ فِیهٰا نُزُلاً مِنْ عِنْدِ اَللّٰهِ وَ مٰا عِنْدَ اَللّٰهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرٰارِ (۱۹۸) وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ اَلْکِتٰابِ لَمَنْ یُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَ مٰا أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ وَ مٰا أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ خٰاشِعِینَ لِلّٰهِ لاٰ یَشْتَرُونَ بِآیٰاتِ اَللّٰهِ ثَمَناً قَلِیلاً أُولٰئِکَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِنَّ اَللّٰهَ سَرِیعُ اَلْحِسٰابِ (۱۹۹)

پروردگار ما بدرستی که ما شنیدیم نداکننده‌ای ندا می‌کرد از برای ایمان که بگروید بپروردگارتان پس گرویدیم پروردگار ما پس بیامرز برای ما گناهان ما را و بازپوشان از ما بدیهای ما را و بمیران ما را با نیکان (۱۹۳) پروردگار ما و بده ما را آنچه وعده داده‌ای ما را بر رسولانت و خوار مگردان ما را روز قیامت بدرستی که تو خلاف نمی‌کنی وعده را (۱۹۴) پس اجابت کرد مر ایشان را پروردگارشان که ضایع نمی‌کنم کارکارکننده‌ای را از شما از مردی یا زنی بعضیتان از بعضی است پس آنان که مهاجرت کردند و بیرون کرده شدند از دیارشان و رنجانیده شدند در راه من و کارزار کرده شدند و کشته شدند در می‌گذرانیم از ایشان بدیهای ایشان را و هر آینه در می‌آورمشان در بهشتهایی که می‌رود از زیرشان نهرها پاداشی از نزد خدا و خدا باشد نزدش خوبی ثواب (۱۹۵) نباید که فریب دهد ترا رفت و آمد آنان که کافر شدند در شهرها (۱۹۶) متاعیست اندک پس مسکن ایشان دوزخ است و بد بستریست (۱۹۷) لیکن آنان که پرهیز کردند از پروردگارشان مر ایشان‌راست بهشتهایی که می‌رود از زیرشان نهرها جاودانیان در آن ما حضری از نزد خدا و آنچه نزد خداست بهتر است برای نیکان (۱۹۸) و بدرستی که از اهل کتاب هر آینه کسی است که می‌گرود بخدا و آنچه فرستاده شد بشما و آنچه فرستاده شد بایشان خشوع‌کنندگان از برای خدا عوض نمی‌کنند بآیتهای خدا بهای اندک را آن گروه مر ایشان‌راست مزدشان نزد پروردگارشان بدرستی که خدا زود حسابست (۱۹۹)