وَلَا تُؤۡمِنُوٓاْ إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِینَکُمۡ قُلۡ إِنَّ ٱلۡهُدَیٰ هُدَی ٱللَّهِ أَن یُؤۡتَیٰٓ أَحَدࣱ مِّثۡلَ مَآ أُوتِیتُمۡ أَوۡ یُحَآجُّوکُمۡ عِندَ رَبِّکُمۡۗ قُلۡ إِنَّ ٱلۡفَضۡلَ بِیَدِ ٱللَّهِ یُؤۡتِیهِ مَن یَشَآءُۗ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِیمࣱ (۷۳) یَخۡتَصُّ بِرَحۡمَتِهِۦ مَن یَشَآءُۗ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِیمِ (۷۴)
و ایمان میاورید مگر از برای کسی که پیروی کرد دین شما را بگوید بدرستی که هدایت هدایت خداست اینکه داده شود احدی مانند آنچه داده شدید یا حجت آورند شما را نزد پروردگارتان بگوی بدرستی که فضل بدست خداست میدهد آن را به کسی که می‌خواهد و خدا فراخ رحمت داناست (۷۳) مخصوص می‌گرداند به رحمتش آن را که می‌خواهد و خداست صاحب فضلی بزرگ (۷۴)
تا شما را آنچه دادند از کمال
بر کسی بدهند ز ارباب ضلال
یا تواند کرد خصمی از لجاج
با شما در دین و ایمان احتجاج
احتجاجی را توان کرد اعتبار
که کند تصدیق او پروردگار
با شما باشد خدا در احتجاج
حجت خصم از عناد است و لجاج
باشد افزونی به دست ذوالجلال
هر که را خواهد فزاید بر کمال
میدهد وسعت به هر کس لایق است
دانش حق بر خلایق سابق است
می کند مختص به رحمت های خویش
هر که را خواهد ز رحمتهای بیش
صاحب فضل عمیم است او به خلق
تا که را بخشد به رزقِ فضل، حلق
حلق بخشی نیست جز کار خدای
رزق بخشی هم به هر شاه و گدای
کی بود قادر کسی بر رزق کس
تا چه جای حلق یا جان یا نفس
نان تواند داد آن کو جان دهد
عقل و نفس و روح بر انسان دهد