قَدْ کٰانَ لَکُمْ آیَةٌ فِی فِئَتَیْنِ اِلْتَقَتٰا فِئَةٌ تُقٰاتِلُ فِی سَبِیلِ اَللّٰهِ وَ أُخْریٰ کٰافِرَةٌ یَرَوْنَهُمْ مِثْلَیْهِمْ رَأْیَ اَلْعَیْنِ وَ اَللّٰهُ یُؤَیِّدُ بِنَصْرِهِ مَنْ یَشٰاءُ إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَعِبْرَةً لِأُولِی اَلْأَبْصٰارِ (۱۳)
بدرستی که بود مر شما را آیتی در دو گروه که بهمرسیدند گروهی کارزار کردند در راه خدا و دیگری کافر بودند می‌دیدند ایشان را که مانند ایشان دیدن بچشم و خدا تأیید می‌کند بیاری خود آن را که می‌خواهد بدرستی که در آن هر آینه عبرتیست از برای صاحبان خرد (۱۳)
مر شما را آیتی باشد به عین
چون تلاقی شد میان فرقتین
فرقه ای باشند ز اصحاب کبار
در ره حق با عدو در کارزار
فرقۀ دیگر ز کفار قریش
در مقابل با هزاران طبق و طیش
شد چو وقت گیر و دار و غیظ و خشم
اهل دین آمد دو چندانشان به چشم
خویش را دیدند اول بیشتر
بُد یقینشان که بود ز ایشان ظفر
شد چو نوبت مؤمنان بودند بیش
بیشتر دیدندشان یعنی ز خویش
مؤمنان بودند بیش از روی جان
همچنان که بود آمد در عیان
کافران را جان بُد اندک، تن فزون
تن چه باشد پیش عقل ذو فنون
هر دو صف دیدند مغز یکدگر
ماند صورت یافت معنی کرّ و فرّ
دیده باشی یک تن ار شد بیست مرد
بر هزار آیند غالب در نبرد
اهل حق را از خدا تأیید بود
وآن نمود، از قوّت توحید بود
هر که را خواهد خدا نیرو دهد
نصرت آن باشد که بر خلق او دهد
فعلها یعنی به وفق مشیّت است
وین بر ارباب بصیرت عبرت است
یعنی آن کآید کم افزون در نظر
وآن فزون کم پس بود با کم ظفر
بر اولوالابصار این است آیتی
گر که باشد باز چشم عبرتی