صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۲- سوره بقره » ۶۴- آیه ۱۲۵

وینکه گرداندیم جای بازگشت

خانه را بر مردم از هر شهر و دشت

مأمن است او پس بگیرید از نیاز

جای ابراهیم از بهر نماز

ما به ابراهیم و اسمائیل هین

در طهارت عهد کردیم این چنین

پاک تا دارند و نیک آن خانه را

راه ندهند اندر آن بیگانه را

بهر طوف طائفین و عاکفین

راکعان و ساجدان ز اهل یقین

قلب باشد کعبۀ اهل مقام

صورت آن خانه شد بیت الحرام

مرجع است و مأمن او از بهر ناس

هم سلامت را سبب دور از هراس

چون در آن ساکن شوند اندر وصول

ایمنند از شرّ نفس بوالفضول

وز فریب قوّه های طبع پست

وز فساد و کید وهم تیز دست

جای ابراهیم اگر دانی مقام

شد مقام روح و خلّت بر کرام

وآن مصلّی موطن ذکر اندر است

بالحقیقه آن صلات اکبر است

در مقام ذکر اکبر شرح آن

با تو گویم گر بود توفیق و جان

عهد یزدان با خلیل و با ذبیح

بود بر تطهیر قلب ای مستریح

تا ز ارجاس دواعیّ هوی

وز صفات نفس و ادناس قوی

پاک دارند از برای طائفین

یعنی اهل اشتیاق و سالکین

که به دور آن سرای پاکِ صاف

دائماً باشند در حو ل و طواف

عاکفین از عارفان کاملند

کز توکل بر مقامش واصلند

هست این توحید افعال ای فقیر

نیست قلب آنجا دگر تلوین پذیر

فارغ است از نقش و تلوینات نفس

وز تعیّن ها و تعیینات نفس

وآن رکوع از خاضعین است ای ثقات

که بر ایشان شد تجلّی صفات

می رسند اینجا به تحقیق از ولا ء

اهل تسلیم از توکل بر رضا ء

وآن سجود اهل فنا ء را شد پسند

کز تجلّی فانی اندر وحدتند