صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۲- سوره بقره » ۱۲۵- آیه ۲۵۳

تِلْکَ اَلرُّسُلُ فَضَّلْنٰا بَعْضَهُمْ عَلیٰ بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ کَلَّمَ اَللّٰهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجٰاتٍ وَ آتَیْنٰا عِیسَی اِبْنَ مَرْیَمَ اَلْبَیِّنٰاتِ وَ أَیَّدْنٰاهُ بِرُوحِ اَلْقُدُسِ وَ لَوْ شٰاءَ اَللّٰهُ مَا اِقْتَتَلَ اَلَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ مِنْ بَعْدِ مٰا جٰاءَتْهُمُ اَلْبَیِّنٰاتُ وَ لٰکِنِ اِخْتَلَفُوا فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ وَ مِنْهُمْ مَنْ کَفَرَ وَ لَوْ شٰاءَ اَللّٰهُ مَا اِقْتَتَلُوا وَ لٰکِنَّ اَللّٰهَ یَفْعَلُ مٰا یُرِیدُ (۲۵۳)

این فرستادگان را زیادتی دادیم بعض ایشان را بر بعض از ایشان کسی است که سخن کرد خدا را و بلند کرد پارۀ ایشان را درجه‌ها و دادیم عیسی پسر مریم را معجزها و قوت دادیم او را بروح پاکیزه و اگر بخواهد خدا کارزار نمی‌کردند آنان که بعد از ایشان از بعد آنچه آمد ایشان را معجزها و لیکن اختلاف کردند پس از ایشان کسی است که گروید و از ایشان کسی است که کافر شد و اگر می‌خواست کارزار نمی‌کردند و لیکن خدا می‌کند آنچه اراده کند (۲۵۳)

این رسل بعضی ز بعضی افضل است

آنکه آخر باشد، اصلِ اول است

هست ز ایشان آنکه با حق در کلام

بود و رفعت یافت زو بعضی به نام

وآن نبی امجد است و خاتم است

امر و نهی اش تا ابد در عالم است

بر نشان دادیم از تأیید ذات

خاصه بر عیسی ابن مریم بیّنات

تقویت دادیمش از روح القدس

یافت از تأیید قدسی اُسطُقس

بعد ایشان خواستی ور کردگار

کس نکردی زآن جماعت کارزار

بعد از آن کآمد بر ایشان معجزات

مختلف گشتند لیکن از جهات

فرقه ای ز ایشان به ایمان آمدند

فرقه ای هم سرکش و کافر شدند

ور خدا میخواست ز ایشان کارزار

کس نکردی هم نباشد گیر و دار

حق تعالی می کند لیک آن چه خواست

خواست یعنی آنچه در قدرت رواست

بر گزافه نیست علم و قدرتش

داشت افعال اقتضاء با حکمتش

پس چو اندر قدرتش نبود گزاف

در جهان واقع نشد یک مو خلاف

این تخالف ز اختلاف کثرت است

اختلافی ور نه کی در وحدت است

درگذشتم زین سخن دستور نیست

داند آن خود کز خرد معذور نیست

وآنکه معذور است بر حالش ببخش

لعل معنی گو بمان اندر بدخش

میگزد لب آنکه میدانی به من

که به قدر فهم عامه گو سخن